HISTORIA TAMRIEL 2E 575-580

Aby zrozumieć geopolitykę Tamriel datowaną na 2E 580, trzeba cofnąć się w opowieści o pięć lat. W roku 2E 575 kontynent podzielony był pomiędzy kilka państw dominujących oraz ich wasali. Wszystkie one otaczały pierścieniem Cesarstwo Cyrodiil, usytuowane geograficznie pośrodku Tamriel. Każde z pozostałych państw przejawiało jakieś ekspansjonistyczne zamiary, ale Cesarstwo trzymało wszystkich w szachu, ponieważ rządząca nim dynastia Longhouse nie ukrywała faktu, że ma za sobą wsparcie sił nadnaturalnych i że tylko czeka, aby komuś z sąsiadów powinęła się w granicznych wojnach noga. Zarówno Bretoni z Wysokiej Skały jak Nordowie czy próbujący utrzymać swe wpływy na Czarnych Mokradłach Dunmerowie wiedzieli, że jeśli okażą słabość, cesarskie legiony runą na nich rozpoczynając bezwzględny podbój nowych terytoriów.

Królowie z rodu Longhouse byli barbarzyńcami w atłasach, diabolicznymi czcicielami Otchłani, którzy kilkadziesiąt lat wcześniej podbili Cesarstwo i osadzili się na Rubinowym Tronie. Pochodzili z rozległych górskich masywów Pogranicza i chociaż próbowali naśladować swoich rozwiniętych cywilizacyjnie poprzedników, zachowali najgorsze tradycje górskich plemion i wiedźmich kultów. Byli to królowie, którzy elegancko się odziewali, brali kąpiele w wonnych olejkach i uczyli się sztuki kaligrafii, ale jednocześnie uwielbiali urozmaicać biesiady pokazami ćwiartowania kogoś żywcem albo zabierali piękne metresy na romantyczne schadzki przy wtórze krzyków odzieranego ze skóry nauczyciela geografii, który zadał o jedno pytanie za dużo albo astrologa, który postawił władcy nie dość korzystny horoskop.

Cyrodiil cierpiało i kwitło jednocześnie pod rządami barbarzyńskiej tyranii, bo oportuniści zbijali w tym ustroju prawdziwe fortuny. Trwało to czterdzieści cztery lata. Najpierw były rządy Durcoracha Czarnego Smokowca, który podbił Cyrodiil i przemocą zasiadł na Rubinowym Tronie, potem jego syna Moricara, a na końcu wnuka Leovica. Podczas gdy dziad i ojciec uosabiali w każdym calu barbarzyńską wiedźmią kulturę Pogranicza, Leovic urodził się i wychował w Cyrodiil, lecz chociaż najlepiej z tej trójki poznał kulturę Cesarstwa, pozostał wierny swoim korzeniom i w roku 2E 576 oficjalnie zalegalizował w Cyrodiil kulty Otchłani. To była ostatnia kropla goryczy, która przelała szalę cesarskich poddanych wywołując wojnę domową.

Przewodzący rebelii Varius Aquilarius, cesarski szlachcic z Chorrolu, zdołał zgromadzić siły dość znaczące, aby w zaledwie rok pobić mające go zatrzymać cesarskie legiony i wedrzeć się do stolicy Cyrodiil. To tam w 2E 577 cesarz Leovic Longhouse zginął z ręki Aquilariusa, a tenże zasiadł na Rubinowym Tronie jako nowy władca Cesarstwa. Obserwujące dotąd ostrożnie Cesarstwo pozostałe potęgi - Wysoka Skała, Skyrim, Altmerowie z Summerset, Dunmerowie - pozostały okopane na swoich pozycjach, kiedy cesarz zręcznie budował nowy porządek w Cyrodiil wyjmując spod prawa kultystów daedr, przeprowadzając czystki w armii i urzędach, budując w końcu poprawne relacje z sąsiadami. Dający nadzieję na stabilność i dobrobyt państwa Varius Aquilarius miał jednak pewien starannie skrywany kompleks, czuł się mianowicie uzurpatorem na tronie, albowiem zgodnie z wielowiekowymi tradycjami prawowitymi władcami Cyrodiil mogły być jedynie Smocze Dziecięta, ludzie obdarzeni specjalną łaską boga Akatosha.

Poinstruowany przez jednego z zaufanych zauszników - elfiego arcymaga Mannimarco - cesarz przeprowadził w 2E 579 rytuał mający odnowić więzi ludu Cyrodiil z Akatoshem i doprowadził w jego efekcie do transkontynalnego kataklizmu, który zniszczył część prowincji, spustoszył umysły wielu utalentowanych adeptów magii i co najgorsze, osłabił barierę dzielącą Nirn od diabolicznego planu Otchłani. Sam cesarz przepadł bez śladu, władzę po nim objęła zdegenerowana cesarzowa Clivia Tharn, wdowa po poprzednim władcy, którą Varius poślubił w zaaranżowanym małżeństwie mającym mu zjednać przychylność jednego z najpotężniejszych starych rodów Cyrodiil.

I to był moment zwrotny w prologu Wojen Trzech Chorągwi. Nie wiadomo właściwie, który sojusz jako pierwszy uderzył na Cesarstwo chcąc zdobyć Cyrodiil, ale konflikt dosłownie eksplodował i już w 2E 580 potężne armie trzech frakcji oblegały Cesarskie Miasto walcząc jednocześnie zaciekle ze sobą nawzajem.

A stare zewnętrzne prowincje Cesarstwa takie jak Złote Wybrzeże czy Czarny Las wykorzystały okazję, aby bezkarnie dokonać secesji od Rubinowego Tronu i ogłosić swoją niepodległość.

Mam nadzieję, że nakreśliłem to w miarę przejrzyście.