Elf westchnął i nie narzucał się z pomocą Świteziowi. Nie zostało mu wiele składników na mikstury, poza tym wchodzenie w kompetencje medyczki w jej obecności mogłoby zostać odebrane jako brak zaufania. Podszedł za to do jednego z trucheł, powalonych przez błyskawice. Dawno nie używał magii ofensywnej, ale przezorne przygotowanie zaklęcia okazało się dobrą decyzją – jak na tak proste arcanum było zadziwiająco użyteczne, chociaż i tak nie umywało się do alkenstarskiego wynalazku.

Deirlial oglądał przez chwilę martwą hienę, szukając wypalonych lub wymalowanych znaków klanowych, śladów po uprzęży czy innych znaków sugerujących, iż zwierzę nie było jedynie dzikim padlinożercą. Pierwszy głuchy odgłos w głębi karawanseraju zignorował, zrzucając go na uszkodzone bębenki po wystrzale z muszkietu, ale kiedy hałas się powtórzył, uniósł łuk i cofnął się nieco. Nasłuchiwał uważnie rzucając spojrzenie w stronę to jednego, to drugiego wejścia w głąb karawanseraju.