| Brak kołysania i spokój, które są tak normalne dla lądu i teoretycznie powinny być normalne dla Kej'kerni wychowanej z dala od morza, w tym momencie nie były normalne i nie wróżyły nic dobrego. Redgardyjka zdążyła się nawet już przyzwyczaić do tego, że inaczej trzeba było łapać równowagę, inaczej pracować pieśniami i rozkładać ciężar. A teraz to wszystko zmieniło się ponieważ statek z jakiegoś powodu stanął.
Nie to jednak zaprzątało teraz głowę mistrzyni miecza. Teraz jej myśli krążyły wokół piaskożerów. Coś lub ktoś sprawiło, że zwierzęta zaczęły się wzbudzać.
Biegnąc ze eliksirsami, które na nowo miały pomóc wierzchowcom zapaść w letarg kobieta modliła się by spotkać tylko swego pana męża przy zwierzętach. Niestety modlitwa nie została wysłuchana. Być może wśród morskiej toni moce redgardsikch bóstw, które przecież związane całe z pustynią, nie działały, a być może wiatr nad bezkresem wody inaczej zanosi modlitwy niż wiatr nad bezkresem piasku?
Kej'kerni dostrzegła grupę uzbrojonych marynarzy. Co prawda rzucali swoje oręże na podłogę. Jednak sama ich obecność w tym miejscu nie pomagała.
Redgardyjka bardzo cicho zbliżyła się do nich. A gdy już zauważyli, to rozstępowali się w milczeniu i mogła bez problemu dołączyć do męża. Na dłuższą chwilę zatrzymała spojrzenie na krajnie, bo to on w tej chwili czynił coś podejrzewanego.
Kej'kerni wymienia porozumiewawcze spojrzenie z Yaredem. Upewniwszy się, że on nie jest zagrożony i że w momencie gdy ona będzie stać odwrócona plecami do tej zbieraniny on będzie jak zwykle panował jej tyłów, mogą szybko podać zwierzętom środki usypiające.
__________________
- I jak tam sprawy w Chaosie? - zapytała.
- W tej chwili dość chaotycznie - odpowiedział Mandor.
"Rycerz cieni" Roger Zelazny |