Cytat:

— Draugding, stój! — rzucił Aventus Gratius, unosząc w górę dłoń odzianą w rękawicę ze skóry minotaura i zaciskając ją w pięść. — Pani, nie waż się stawać mi na drodze! Nie wiem, czym jest Alcharya i w dupie to po prawdzie mam! Jeśli to pomiot Hircyna, musimy nasycić jego głód albo będzie za nami podążał, pożądając dusz nas wszystkich! Nie ściągnę na nasze głowy klątwy Pana Łowów i ty też tego nie czyń!

— I to mają być te słynne diabły ze Złotego Wybrzeża? Budzące trwogę Czerwone Żagle? Opowieści są zdecydowanie przesadzone — rzekła cierpko Andrasephona. — Dobrze się zastanów Gratiusie, zanim poweźmiesz jakieś działanie, albowiem Minorne ze Zmierzchu nie rzuca słów na wiatr.

Altmerka pozwoliła zawoalowanej groźbie zawisnąć w powietrzu. Dobrze wiedziała, że odpowiednie sugestie działają znacznie lepiej, niż bezpośrednie deklaracje. Zauważyła też, że załoga była pod wrażeniem jej skromnego pokazu mocy, dlatego postanowiła to wykorzystać.

— Bądź też pewny, że złożę stosowną opinię o jakości świadczonych przez was usług memu druhowi Neramo Silbaranowi. W przyszłości pozwoli mu to uniknąć podobnej pomyłki.

Kiedy kapitan Nefrytowej Gwiazdy się namyślał, konieczne stało się ponowne powstrzymanie morskiego potwora. Wysoka elfka zareagowała błyskawicznie, elegancko splecionym zaklęciem po raz kolejny poskramiając napastnika. Gdyby była zabobonna, jego upór mógłby zasiać w jej umyśle ziarno wątpliwości. Nie należała jednak do takich osób i nadal dopatrywała się w pościgu przyczyn bardziej przyziemnych. Fortunnie jej zabiegi nie szły na daremno, monstrum zdawało się coraz bardziej oddalać. W czym niemały udział miał również śpiewający Nord. Dziewczyna czuła, że jej magiczny rezerwuar został nadwątlony, nadal jednak mogła rzucić kilka zaklęć. Jeśli zaszłaby taka potrzeba.

Niedługo po tym jak bestia została kolejny raz powstrzymana, irytujący Elsinire spór za sprawą kapitana odżył na nowo. Z zażenowania przewróciła oczami. Niewątpliwie musiało być coś na rzeczy w powszechnym przekonaniu, że Colovianie to nieskomplikowany lud.

Cytat:

— Jeśli to pomiot Hircyna, spadnie na nas klątwa! — rzucił raz jeszcze Gratius. — Wyście wszyscy na liście pasażerów, którym włos z głowy spaść nie może z wyjątkiem tego chłystka. Jego ojca mamy strzec aż po Stros M'Kai, ale nie jego samego, ojciec go zabrał ze sobą bez wiedzy pryncypała. Opamiętajcie się, panie Morayne, a wydajcie nam go po dobroci, póki jeszcze na to czas!

— Nie w smak mi ta awantura — stwierdziła rzekoma łowczyni skarbów. — Więcej byłoby z was pożytku, jeślibyście dołączyli do modłów Norda. Albowiem nawet bierna myśl generuje pewien zasób magicki. Tym bardziej skupiona wiara. Lecz jeśli głupota pcha was w objęcia obłędu i desperacko pragniecie wyrzucić Nibenejczyka za burtę, coby dać zadość swym barbarzyńskim przesądom, nie będę dłużej ingerować.