Tildan

Zrobiła jednak zaledwie trzy kroki, zakląwszy przystanęła i zawróciła do towarzyszy.

- To na nic się nie zda, - rzekła – jeśli planu całej bitki teraz nie ułożymy.
Kiedy zbiry ku wsi ruszą, każdy z nas musi wiedzieć gdzie i co ma czynić, bo czasu na ugadywanie nie będzie.
Mości panie Acker, zacny Falconie, wybaczcie że pierwsza powiem jak rzecz widzę, choć przecie żem nie wojowniczka żadna.

Pierwszy znak dam Wam, gdy tylko łotrów na drodze do wsi zobaczę. Wtedy niechaj chłopy pożar wyrychtują, a baby lament podniosą.
Wtenczas, Ty Bestianie, możesz wyjść i zbirów krzykiem do pośpiechu przynaglić. Potem ukryj się przy drodze, co do cmentarza prowadzi. Wy Akolito, winniście ukryć się za spichlerzem.
Tak obaj – gdy bandyci na plac wejdą – drogę odwrotu ku ruinom im zastąpicie. Bo gdyby zdołali zawrócić, niechybnie dzieci w niewoli trzymane z czystej zemsty by pozabijali.
Chłopi z Trogen, z drugiej strony placu drogę zbirom muszą zastawić. A twardo niechaj stawają, pomni że tamtędy droga ku ich wsi prowadzi. Tedy nie tylko za tutejszych, ale i swojaków walczyć będą.
Łowca Joachim zaś i elf Aredhel, jako było wcześniej umówione, z dachu spichlerza celnie a bez miłosierdzia do bandytów strzelać mają.
Gdy dam drugi znak tą szmatą, - ciągnęła, wskazując na kawałek płótna, który został po opatrzeniu rany Trajkoty – niechaj się baby prędko w chatach ukryją, aby na placu prócz walczących nikogo nie było.
I niech nas wtedy Sigmar i wszyscy prawi bogowie wspierają!

Odetchnęła głęboko i spojrzawszy, nieco zawstydzona, na obu mężczyzn, dodała:

- Rzeknijcie Wy teraz, czy Wam po myśli taki plan? Jeśli tak, to miast mitrężyć, na swoje miejsca ruszajmy.

 

__________________
Życie to ciągłe czekanie: na dorosłość, na miłość, na autobus, na ulubiony serial, na szczęście, na wakacje, na przyjaciela... aż w końcu na śmierć.