Być może właśnie nadarzyła się jedyna okazja, by porozmawiać z Manfredem. Bo nie wiadomo co załatwi Ostwald i kogo swoją wizytą zaalarmuje. Księga, do której przez moment zerknął też mogła okazać się przydatna. Narodził mu się w głowie szybki plan. A gdyby tak po prostu wziąć księgę ze stołu, podejść do najbliższego strażnika, popukać palcem w dokument i kazać się zaprowadzić do aresztowanego von Windish-Gratza? Było to ryzykowne zagranie, bo strażnicy mogli słyszeć bądź się zorientować, że coś jest nie tak. Ale była też szansa, że sprawiając wrażenie, że ma prawo być tutaj gdzie jest i robić to co robi, nie będą zbyt dużo pytać. Poza tym wcale nie jest powiedziane, że ryzykuje w ten sposób więcej, niż zostając i czekając na powrót urzędnika. Poza tym wiedział, że gdy trzeba, potrafił być przekonujący.

Gdyby pytali, kim jest? Przez głowę przemknęło mu kilka pomysłów. Pracował dla Rudgera. Pracował dla Natalie von Liebwitz. Pracował dla ochmistrza Kalba. Nazywał się po prostu von Schilde. Pierwsza opcja była chyba jednak najbardziej ryzykowna. Na pierwszy rzut oka wersja z ochmistrzem wydała mu się najlepsza.

Dokumenty? Miał najlepsze możliwe. Podpisane przez samą elektorkę. Gdyby ich zażądali, to je okaże, ale do rąk oczywiście nie wręczy.

Wykonując co zamierzał, mruczał sobie pod nosem (ale dość głośno, aby strażnicy ledwo mogli go usłyszeć)
- Biurokraci, kurwa, niedługo trzeba będzie składać podanie w trzech kopiach, żeby sobie tyłek podetrzeć!

Miał też ze sobą trochę grosza, gdyby ocenił, że może ono otworzyć zamknięte drzwi. Ale nie podejrzewał żeby tutaj się ono mogło przydać.