Karl Anton Gustav prostym człekiem był, zarówno jeśli chodzi o wygląd jak i podejście do życia. Odziany w proste robocze szmaty, ze spracowanymi rękoma oraz wyrazem twarzy nie zdradzającym wyższej inteligencji , kombinatorstwa czy szachrajstwa, od razu mógł być zaszufladkowany jako chłop z dziada pradziada. Jednakże uważniejszy obserwator mógł dostrzec bystre spojrzenie, metalowe ćwieki skórzanego kaftana wystające spod narzuty, oraz sporych rozmiarów, dwuręczny topór. Oręż niezbyt wyszukany, aczkolwiek solidny i utrzymany w stanie gotowym do rąbania drwa lub … łba.

Drwal zdawał się być łagodny w obyciu i zaskoczony ogromem miasta do którego trafił – czego nie musiał udawać, gdyż faktycznie był pod wrażeniem gęstości zabudowania i zaludnienia. Do swego pracodawcy pytań nie miał, gdyż zadowolony był z roboty innej aniżeli wcześniejsza. Nie chciał palnąć czego i jednocześnie zdradzić swej niefachowości. Zmęczony którymś z kolei dniem pracy polegającym jeno na przenoszeniu gratów z jednego miejsca w drugie i to za głodową stawkę, powiedział sobie: „Dość!” i tak trafił na ogłoszenie, do którego ochoczo się zgłosił.

Na kolejne kwestie pracodawcy odpowiadał milcząco, skinieniem głowy, potwierdzając jednocześnie że rozumie i się dostosuje. Wiedział od tatka, że z wyżej urodzonymi się zbytnio nie gada, bo potrzeby nie ma, ugrać nic nie idzie, a tylko biedy sobie można napytać, ot co!