Pałac regenta Perpignanu, popołudnie 24 sierpnia 2595

Kapitan Demarque pokiwał głową w wyrazie daleko posuniętej aprobaty dla propozycji Afrykanki, uderzył spodem dłoni w blat biurka dla podkreślenia takiego stanu rzeczy.

- Połączenie sił przy takim wsparciu to doskonały wariant - powiedział Sang, a jego oczy zaczęły się skrzyć iskrami słabo kontrolowanego podniecenia - Pojedzie z wami pół tuzina najlepszych instruktorów Rezysty z Perpignanu. Znamy teren, język i lokalne zagrożenia. Jedyne, co musimy w tej chwili zrobić to zmienić ustalenia poczynione z pałacem. Nie wiem, czy Bordenoir zechcą podróżować razem z nami czy pozostaną w odrębnej grupie z wykorzystaniem koni.

- Kapitanie, czy zamierza pan przekazać dowództwo nad tą wyprawą sierżantowi Rentonowi? - odezwała się ostrożnym tonem Niske - Pytam, ponieważ zamierzam natychmiast udać się do regenta i uzgodnić z nim szczegóły tej połączonej operacji.

Obserwujący Anubijkę kątem oka Mathieu przeniósł spojrzenie na kapitana i natychmiast zesztywniał rozpoznając charakterystyczny wyraz twarz Sangliera.

- Sierżant Renton jest doskonałym podoficerem liniowym oraz nieustraszonym żołnierzem, ale brakuje mu doświadczenia w koordynowaniu takich działań. Nie miał dotąd okazji do działań w jednostce zmotoryzowanej. Będzie mi towarzyszył w tej wyprawie jako adiutant. Czy pani również zamierza dołączyć do pościgu? Jestem pewien, że będzie to pasjonująca misja.

- Z ogromnym smutkiem muszę odmówić - Niske pokręciła w odpowiedzi głową - Polowania są integralnym elementem neolibijskiej kultury, ale obowiązki zatrzymują mnie w mieście. Jestem pewna, że Kuoro Wanadu z przyjemnością mnie zastąpi w roli reprezentanta konsulatu.

Widząc błysk rozczarowania w oczach Sanga Renton zaczął się natychmiast zastanawiać, że prawdziwym motywem decyzji kapitana była tylko chęć przejechania się po bezdrożach na neolibijskim komie czy też zaczął on przejawiać nadmierne zainteresowanie osobą czarującej Anubijki.

- Cieszę się z obopólnych deklaracji współpracy - powiedziała Niske wstając z krzesła - Konsulka Elani będzie zaszczycona. Myślę, że powinnam natychmiast porozmawiać z regentem bądź jego sekretarzem, ale chętnie pozostawię Kuoro Wanadu do panów dyspozycji. Nie powinniśmy opóźniać wyjazdu grupy pościgowej nawet o minutę. Dziękuję za rozmowę. Kuoro, zechcesz mnie odprowadzić do sekretariatu Pięści, zanim zaczniesz organizować szczegóły wyjazdu.

Neolibijski magnat podniósł się ze swojego miejsca ujmując Afrykankę pod ramię i otwierając przed nią drzwi. Pożegnana przez stojącego na baczność Demarque, Niske dygnęła raz jeszcze wdzięcznie i zniknęła za progiem pokoiku.

Demarque odczekał aż drzwi zamkną się za gośćmi, po czym usiadł z powrotem na swoim fotelu i zapalił papierosa zerkając znad zapalniczki na Rentona.

- Interesujący obrót spraw, sierżancie - mruknął tracąc niemal wszystko z niedawnej chłopięcej ekscytacji i marszcząc w zamian czoło - Bardzo interesujący. Co myślicie o tym planie? I kogo rekomendujecie do grupy pościgowej oprócz Frolica?