Spoon i Yusuf weszli do sklepiku. Na zewnątrz padał deszcz. Przy ladzie była ta sama dziewczyna co ostatnio.

Roger de Camden pojawił się bezszelestnie, jakby wyłonił się z cienia na ścianie.
- Dobrze, że jesteście. Czuję, że macie przy sobie ostatni z artefaktów. Czy zatem możemy ruszać?

Odczekał chwilę, aż obaj mężczyźni przeanalizują sens jego słów. Stał młody, uśmiechnięty. W Jeansach i skórzanej kurtce. Wygląda jak Brat Pitt w jednym ze swoich pierwszych filmów, a nie jak wiekowy nekromanta mający wskrzesić najgroźniejszego wampira w historii. Jednak Plan sędziego i egzekutora komplikował się. Pozostałych artefaktów nie było na miejscu. Co innego ustalali z Navaho.

Kołek z zatrutą krwią ciążył Spoonowi w kieszeni kurtki, gdy zaciskał na nim dłoń.

***

Nie dostał wszczepu w klatkę piersiową. Zamiast tego zaczepiono mu wokół stopy lokalizator. Czy to przez chęć dołączenia do Antigenu? Były żołnierz wiedział już jedną bardzo istotną rzecz. Mieli na to procedury. A to znaczyło, że nie był pierwszy.

W czasie zadawania kolejnych pytań poobierano mu krew i kawałek skóry. Wyrwano mu też kilka włosów i pobrano wymaz z gardła. Nikt nie był przy tym delikatny, ale z drugiej strony nie było też w tych gestach pastwienia się. Czy można było zadać mu więcej bólu? Owszem. Mniej? Również.

W końcu po drugiej stronie biurka usiadła Diaz.
- Mitra - sięgnęła do teczki, która była schowana w biurku i otworzyła ją. Wewnątrz była dziwna mieszanka dokumentów. Z jednej strony zdjęcia wampirów niczym w policyjnej kartotece. Z drugiej strony rysunki mężczyzny walczącego z bykiem i rysunki Forum Romanum.
- Czy mówiąc Mitra masz na myśli dowódcę wojskowego, który urodził się około cztery tysiące lat temu na terenie współczesnego Iraku? Zarażonego waszym stanem cztery milenia temu. Około trzech milenium temu stworzył wokół siebie kult krwi i rozwinął swoje wpływy na obszar współczesnych Włoch, a około dwóch tysięcy lat temu przeprowadził ekspansję na teren współczesnej Wielkiej Brytanii? Gdzie go znajdziemy?

Indianinowi nie umknęły dwie rzeczy.
Diaz przed przesłuchaniem go wysłała do kogoś wiadomość. A teraz nagrywała każde jego słowo telefonem położonym na biurku.