| Karl nie reagował na doniosły ton jego pryncypała, z tego samego powodu jak wcześniej, to jest: bo i po co? Przytakiwał z grzeczności i odprowadził mężczyznę wzrokiem, gdy ten wychodził.
Wino rozwiązało języki, więc i Gustav coś tam rzekł, choć miał tego niewiele:
- Jestem Karl, Anton, Gustav, możecie wołać jak wola. Jestem ... znaczy byłem drwalem. Rąbałem ja drwa od kiedy pamiętam, z krótką przerwą na wojaczkę. Kiedyś trza było to skończyć i to było właśnie jakoś tak ... kilka dzieni temu. Wraz z Kryspinem poszedlismy za smrodem, bo w miastach zawsze śmierdzi i takoż trafiliśmy tu. Ciekawej historii nie mam, u mnie we wsi to same kozojedy albo i co więcej z tymi kozami, ale to nie przy stawie... No, może jedna historia się trafi. A to było tak że jeno raz się zdało konnego zdjąć, tak żem łupnął że przez łeb koński poszło aż po jeźdźca i obu padło zanim padło. Kuń bezgłowy a wojak udusił się, płyta się wygła i flaki pommiażdzyła.
Na widok kolejnego ważniaka zbliżającego się do ich stołu, przewrócił tylko skrycie oczami. Po pierwszych słowach miał już wyrobione o nim zdanie. W magię może i wierzył, w bóstwa tym bardziej, jak i w kapłanów, lecz wiedział również iż ci ostatni to nie zawsze tacy świeci. Jak trza datek zebrać to pierwsi, ale do pomocy już nie tacy skorzy. Anton na własnej skórze poznał co to znaczy bezmyślnie wierzyć. Swe wątpliwości jął układać w słowa, zważając jeno aby nie urazić rozmówcy ... za nadto:
- Skoròż bestyja magiom się para, to kim my jesteśmy by go poskramiać? Toć my normalne ludy jesteśmy. A ja to już w ogóle; cóż miałbym uczynić jak i mój topór spopieli, czy tam inszą magia oplecie? Czyż nie kapłony, magi winni się w tej sprawie udzielić, hm? Mnie ojciec własnie z lekka zniechęcił, ot.
__________________ ORDNUNG MUSS SEIN
Odpowiadam w czasie: PW 24h, disco: 6h (Dekline#9103)
|