- Zgadzam się z Garranem. Moją część możesz zatrzymać, ojcze. I tak jutro z rana płyniemy do Volkendorpu w innej sprawie, więc jak już powiedziałam, rozejrzę się i zobaczę, co da się zrobić odnośnie tego “wiedźmiarza” - powiedziała Anike. - Jak przyjdzie chronić przed nim niewinnych ludzi, to też nie ucieknę, masz moje słowo.

Póki co, Ruben wyrwał się z negocjacją wyższej zapłaty, ale go nie oceniała. Każdy miał swoje priorytety w życiu i doświadczenia, z których pewne reakcje wynikały. I to ojciec Anders był teraz w słabym położeniu do negocjacji.

Ona akurat mogła i chciała przyjrzeć się tej sprawie bez zapłaty z jego strony, bo skoro Haschke miał im rzucać koronę za dzień tylko za ochronę jego osoby i to przed wieśniakami, którzy obecnie i tak mieli własne problemy na głowie z tym Chaośnikiem, jej to pasowało. Dodatkowych pieniędzy od Sigmaryty brać nie zamierzała.

- Słyszeliśmy, że zarządcami wioski są niejacy von Staufferowie. Co to za ludzie? Nie będą robić nam żadnych problemów? - spytała kapłana. - Szlachta bywa dziwna, dlatego chcę wiedzieć, z czym będziemy mieć do czynienia. Czy na miejscu mamy powołać się na ciebie, ojcze, odnośnie tego Chaośnika? Jak żeście tam z tymi szlachetkami żyli?