Hendrik nakreślił im sytuację w wiosce ale zbyt dużo pomocnej wiedzy w tym nie było. No ale przynajmniej wiedzieli, jak sprawy wyglądają z baronem, jego żoną i matką-tyranką. Na pewno przy okazji kolacji będzie szansa wypytać dokładniej o różne rzeczy.

Obchód z Rubenem pozwolił dojść do wniosku, że ten cały wiedźmiarz dysponował przeróżnymi mocami, skoro oprócz hipnotyzującego śpiewania i palenia chałup potrafił skakać tak wysoko, że dał radę palisadę przeskoczyć. Miała coraz więcej wątpliwości, czy mogliby go chociaż zranić, gdyby stanął im na drodze. Rozmawiając z lokalnymi dowiedzieli się jeszcze tylko, że może mieszkać na Przeklętych Bagnach ale nikt tam nie łazi, bo wszyscy się boją potworów i innych takich. Coraz ciekawiej.

Gdy się z powrotem wszyscy w karczmie ugadali na te tematy, można było mętliku dostać. Chociaż jedna rzecz się zgadzała - wszystko odnośnie wiedźmiarza prowadziło w stronę tych bagien. Bagien, na które według wiedzy Grotta wypływało głównie tylko dwóch mężczyzn.

- Trzeba będzie pogadać z tym Visserem i Palingiem, może oni wiedzą coś, czego reszta wioskowych nie wie - powiedziała.

Rozmawiali, gdy przy ich stoliku pojawiła się młoda dziewczyna, która okazała się wioskową znachorką. Anike nie zamierzała się wtrącać w to, czy Garran może leczyć tu ludzi, czy nie leczyć, bo pewnie krasnolud sam sobie tę kwestię z nią ustali. Ją zaciekawiła inna rzecz.

- Jak mówisz, jesteś zielarką. A skąd, jeśli można wiedzieć, pozyskujesz te swoje zioła? Jeśli z bagien, to może jest coś, co ostatnio rzuciło ci się tam w oczy? Coś dziwnego? Nienaturalnego? I tak, jesteśmy tu po to, żeby poradzić sobie z waszym problemem.

Zastanawiała się przy okazji, ilu jeszcze osobom będzie musiała to uświadamiać.