Gnolle przystały na propozycję Lary, co też przyjęła z dostrzegalną ulgą i radością. Zwłaszcza że dziewczyna nie tylko chciała im pomóc, ale również zapoznać się z tajemniczą chorobą, którą ekspedycja mogła potencjalnie zarazić się podczas podróży przez Ward-Alsahrę i Masyw Zho. Kiedy przywódczyni sfory wyraziła życzenie, by Quatermain odłożyła broń, ta skwapliwie to uczyniła. Nie spodziewała się niczego złego ze strony teriomorficznych gości, choć Rayyan zdawał się być nieco odmiennego zdania. Dlatego też nie oponowała gdy zechciał jej towarzyszyć w roli obstawy. Mimo że w jej mniemaniu i w tym wypadku to ludzie okazali się gorszymi potworami niż gnolle. Nie chciała jednak tracić w danej chwili czasu na rozwiewanie jego obaw. Za bardziej istotne uznała dokonanie rozpoznania u chorych gnolli.

Wkrótce okazało się, że było dokładnie tak, jak czarnooka przypuszczała. Zwierzoludy nie zagrabiły wszystkiego, co tylko się dało, jak bez wątpienia uczyniłyby w przypadku gdyby wersja mieszkańców karawanseraju była prawdziwa. Wzięły tylko najpotrzebniejsze rzeczy z punktu widzenia niekorzystnej sytuacji, w której się znalazły. Na pewno za dobra te by zapłaciły, gdyby zawczasu nie otrzymały krwawej zapłaty w żelazie.

Po dokładnym zbadaniu tych gnolli, które wykazywały niepokojące objawy i jeszcze żyły Quatermain udało się zidentyfikować naturę tajemniczej choroby. A także jej najbardziej prawdopodobną przyczynę, wyglądało bowiem na to, że stworzenia zjadły coś szkodliwego na szlaku. Przy okazji jasnoblondynka dokonała zaskakującego odkrycia w postaci nienaturalnie szybko regenerującej się rany. Znając przyczynę stanu zdrowia teriomorficznych istot, wzięła się za leczenie zatruć. Kiedy już będzie po wszystkim, poradzi Cykucie, jak należy zajmować się chorymi, dopóki nie wydobrzeją.

12, 8, 12, 4, 12