Słowa Samary budziły niepokój i wręcz wywoływały uśpione demony. Zazwyczaj spokojna i opanowana de Silva wyrzucała z siebie kolejne złowrogie sekwencje zdań. Kompilacja haseł aktywna czarna dziura, psioniczne zdolności i objawione wizje nie była tym, co ktokolwiek chciał w tej chwili usłyszeć. Finalne “wasza nowa, ruda koleżanka” stanowiło przysłowiową kroplę, która niebezpiecznie zbliżała się do przepełnienia równie metaforycznej czary,

- Yagoda, dokumentacja? Nagrania? - zażądała Samara.
- Nie rozumiem. Proszę powtórz polecenie. - odpowiedział kobiecy głos, który choć był sztucznie wygenerowanym tworem, niezdolnym do jakichkolwiek emocji, brzmiał niezwykle przygnębiająco i niepewnie.
- Yagoda! Nagrania! Timestamp pojawienia się pasażerki na pokładzie?
- Brak jakichkolwiek danych na temat dodatkowych pasażerów na pokładzie - wyjaśniła już swoim normalnym, wyzutym z wszelkiej emocjonalności głosem Yagoda.
- Co! - wyrwało się jednocześnie z kilku gardeł.
Val zareagowała pierwsza i natychmiast rzuciła się do ręcznego przeglądania nagrań. Wystarczyło zupełnie pobieżne przejrzenie zapisów z godziny, kiedy odbywał się załadunek, aby stwierdzić, że coś jest tutaj grubo nie w porządku.
W wideo z czasu załadunku brakowało około trzech minut materiału. Nikt nie usunął, choćby jednej klatki z utrwalonego filmu. Jednak dokładnie 182 sekundy nagrania stanowiły całkowicie niewyraźne, rozmazane, kolorowe plamy pikseli wirujących w narkotycznym transie.

Słysząc to wszystko i widząc, co się dzieje Joel podszedł do konsoli i kilkoma, szybkimi ruchami dłoni wywołał holo ekran na którym miały wyświetlić się dane wszystkie przesyłane z pracującej w trybie uśpienia kriokomory.
Sęk i problem tkwił w tym, że takie dane nie istniały.