Po kolejnych pytaniach de Silvy zapadła cisza. Milczała załoga Eleutherii, ale o dziwo nie odezwała się także pokładowa SI. Co w tym momencie wyprawiały sztuczne neurony Yagody, nawet trudno zgadywać. Być może objawiały się w ten sposób kolejne bugi ich podmienionych systemów komputerowych, a może to zawahanie wynikało z rygorystycznych obostrzeń zarządzania energią narzuconych przez protokoły dotyczące podróży FTL.

Jakakolwiek by nie była prawda, monotonny głos Yagody wypełnił mostek, dopiero po dobrych kilkudziesięciu sekundach:
- Proces analizy i wskazanie przyczyn awarii systemu monitoringu jest zbyt skomplikowany, aby został on uruchomiony w tej chwili. Niezbędne dokonanie jest manualnych pomiarów oraz sprawdzenie obwodów oraz przejrzenie rejestrów EBX i ESI. Bez tego wysnuwanie jakichkolwiek wniosków, niebezpiecznie oscylowałoby wokół wróżbiarstwa. Zapisy z poszczególnych kamer oraz pomieszczeń, a zwłaszcza ich fragmentacja i ilość błędów sektorowych sugerują, że istnieje wysokie prawdopodobieństwo, że to wynik cyberataku. Jest to jednak tylko jedna z możliwości. Ewentualność takiego ataku jest wysoce realna, ale tylko na podstawie obecnych danych, które zdecydowanie nie są wystarczające do wydania ostatecznej opinii.

Po tej dość technicznej i zdawałoby się szczegółowej odpowiedzi, wszyscy członkowie załogi mieli nieodparte wrażenie, że tak naprawdę to bardzo niezwykła próba sprytnego lawirowania mająca na celu uniknięcie konieczności udzielenia odpowiedzi wprost.

Rodziło się tylko pytanie, czy Yagoda miała w swoim algorytmie zapisane, aż tak wysoko rozwinięte funkcje i w obecnej sytuacji miała takie możliwości. A przede wszystkim, po co miałaby coś takiego robić?