Rywal na bieżni? Widząc Elene Sanchez podświadomie przyspieszył. Atawistyczny odruch pokazania, że jest się lepszym, szybszym, bardziej sprawnym. Zdrowa rywalizacja sprawiła, że wrócił do kajuty dobrze nakręcony, a uwolnione endorfiny rozgrzewały miło jego skórę.

Dlatego na śniadanie przyszedł w dobrym nastawieniu a widząc Elenę uśmiechnął się do niej ciepło.

Przedstawił swój punkt widzenia. GT coś przed nimi ukrywało. Wszystkie zebrane przez niego dane na to wskazywały. Mógł to zatrzymać dla siebie, lecz stwierdził, że siedzą w tym gównie razem i siedzieć będą kolejne pięć lat. Lepiej żeby wiedzieli. Był z nimi szczery jak być nie lubił. Bo gdy się odkrywał wtedy najłatwiej go było zranić. Tyle razy to przerabiał. Tyle razy się sparzył, a jednak naiwnie sądził, że tym razem będzie inaczej.

Otóż nie.
Pietroszenko był irytującym, zapatrzonym w siebie dupkiem podważającym jego kompetencje i wprost wyzywającym go od wariatów. Był tego typu mendą, która musi mieć ostatnie słowo. Kłótnia z nim była jak zapasy ze świnią w błocie. Po pewnym czasie orientowałeś się, że ona to właściwie lubi. Dlatego umilkł. Zamknął się w sobie.

Chyba jednak nie spięcie z Rosjaninem najbardziej zabolało Hiszpana, lecz drwiny z niego reszty załogi. Elena i Yaris naigrywały się z niego. Kpiły. Podsycały kłótnie. Nie tego się spodziewał. Nie tego oczekiwał.

Przez resztę czasu milczał nie włączając się w czcze dyskusje. Nic nie rozumieli. Myślą, że przyjechali na piknik.

Po zakończeniu skanowania, po prostu oznajmił koniec badań i wyszedł.

- SAM - zwrócił się do AI, - skanowanie zakończone. Przywróć monitoring części wspólnej

- Monitoring przywrócony.

Po chwili zastanowienia dodał jeszcze.
- Zmień przydział mojej kajuty. Niedostosowanie charakterów.