Reakcja młodzika na przemowę Goga nieco Raifa zaskoczyła, ale i ucieszyła, czego mag nie ukrywał sam przed sobą. Zdecydowanie lepiej było nie uszkodzić strażnika, który nic nikomu nie zawinił - najwyżej obowiązkowością, która to cecha niezbyt często objawiała się u tych, co mieli pilnować porządku.

- Niezłe talenty dyplomatyczne - rzucił cicho do swych kompanów, przez moment obserwując strażnika, na wypadek, gdyby ten się rozmyślił i zaczął przeszkadzać.
A potem przeniósł wzrok nieco wyżej... i nie do końca uwierzył własnym oczom, jako że ich poczynania miały jakiegoś obserwatora. Nietypowego, bowiem w stronę świątyni i zgromadzonych przed drzwiami spoglądały czerwone oczęta.

Nie miał jednak czasu zastanawiać się nad tym, kto jest posiadaczem owych oczu, gdyż od drzwi zaczęły dobiegać odgłosy sugerujące, iż Gog nie radzi sobie z kluczami i usiłuje dostać się do środka w iście krasnoludzki sposób.
Wystarczył jednak rzut oka na kompana, by posądzenie go o to, iż nie potrafi w normalny sposób otworzyć zamka poszło w niepamięć.

- Chyba niepotrzebne nam klucze - powiedział, jako że wszystkie znaki na niebie i ziemi sugerowały, iż ktoś usiłuje otworzyć drzwi od środka.
A drzwi, choć dębowe, wnet ustąpiły, na dodatek z efektem świadczącym o tym, iż osoba chcąca wydostać się ze świątyni dysponuje sporą ilością siły.

- Na wszystkie demony... - Raif cofnął się o krok, chociaż to coś, co wylazło ze świątyni na demona raczej nie wyglądała. Ale pozory mogły mylić, a na dodatek to "coś" spoglądało na maga z wyraźnym brakiem sympatii.

- Zgiń, przepadnij! - Mag wyraził niezbyt pobożne życzenie, w ślad za słowami posyłając w stronę "Pana Poranka" magiczne pociski.