- Ha! - krzyknął Roald z zadowoleniem, gdy jego topór zadał ostateczny cios, przypominającej Lathandera, abominacji. Gdy upewnił się, że monstrum sczezło, przeniósł swój wzrok na młodego strażnika, którego jak się okazało, zbyt pochopnie osądził.
- No, zwracam honor młodzieńcze. Myślałem, że dałeś dyla, a tu proszę. Sprawiłeś się na medal. Jak będzie jakaś okazja, to pochwalę cię u kapitana.

Roald rozgarnął szczątki poczwary toporem usiłując odgadnąć, co to w ogóle było i czy przypadkiem nie zostawiło jakichś fantów. Zdawało się, że był to jakiś stwór magiczny. Nie zwiastowało to niczego dobrego. Skoro już na powitanie trafił się wcale nie słaby przeciwnik, to ciekawe co może czaić się w środku? Nie pozostawało nic innego niż sprawdzić...

- To co panowie? Wchodzimy? - zagadnął towarzyszy - poznajesz co to mogło być? Magia? Nie znam się na tym... - zapytał Raifa kierując się powoli do wejścia.