Zając ucha wciąż nadstawiał
ciekaw był on bardzo strasznie,
kozioł mądrze tam rozprawiał
o tym co się dzieje właśnie…

Naraz borsuk gromko wrzasnął
(zając wielce się przestraszył)
zbudził kotka, który zasnął
szczur ze strachu gdzieś się zaszył…

Zając skulił się sam w sobie
i co będzie dalej czeka,
przygotował łapki obie
gdyby nagle chciał uciekać…

Dobrze, że dla niego pracy
nikt na razie nie zgotował,
bo tu wszyscy jacyś… tacy…
nasz druh głębiej ciut się schował…

i to wcale nie dlatego,
żeby zając był nierobem;
on się tylko bał wszystkiego,
wolał więc nie wchodzić w drogę…

Chociaż gdyby tu obecnych
uratował przed zalaniem,
gdyby byli już bezpieczni -
bohaterem on zostanie?

Ech rozmarzył się nasz malec
(zawsze chciał być bohaterem!)
gdyby pomógł Boży palec,
gdyby mógł on zrobić wiele…

Może nie stracone wszystko?… -
gorączkowo on rozmyślał -
Trzeba włożyć kij w mrowisko
i zbudować tamę nową…

Lecz to nie jest dla zajączka
dobra praca. On za mały.
Jego miejsce to jest łączka -
świat bezpieczny, doskonały…