| Edgar stał i patrzył na swego pobratymca ale już nie z głupim uśmiechem ale uważnie mu się przyglądał.
"Ciekawe czy kolega po zawodzie."
-Jeśli Bretończyka nie ma tu z Tomem to musiał gdzieś zajść albo minąć się z Tomem.
Popatrzył na kapłana i powiedział.
-Ależ oczywiście on upadł i miał szczęście, że nie upadł na moje zęby.
Znów popatrzył na niziołka, próbował na podstawie wyglądu dowiedzieć się o nim jak najwięcej.
-No to chodźmy do Toma.
__________________
[...]póki pokrętna nowomowa
zakalcem w ustach nie wyrośnie,
dopóki prawdę nazywamy, nieustępliwie ćwicząc wargi,
w mowie Miłosza, w mowie Skargi - przetrwamy [...] |