lastinn - Wyświetl Pojedyńczy Post

**Nami** · 25-09-2007, 15:09

"- Pokaż ten kamyczek... - powiedział Albreht do Vanessy.
Vanessa wyciągnęła już prawie całkiem szary kamyczek z kieszeni. Właśnie miała go podać Albrehtowi, gdy ten zaczął robić się ognisto-czerwony i strasznie gorący. Za chwilę wręcz zaczął płonąć. Vanessa z niewidocznym zaciekawieniem patrzyła na kamyczek, nie zwracając uwagi na to, że ten kamyk płonął w jej ręce. Dopiero, gdy ten jeszcze raz buchnął płomieniem, Półelfka upuściła go, chociaż ten nie zostawił na jej ręce nawet śladu. Kamyk spadł na ziemie i gasnąc przeturlał się prosto do ręki mężczyzny leżącego na ziemi. Nagle kamyk zaczął odzyskiwać swój dawny kolor, a mężczyzna zacisnął pięść z kamykiem i budząc się. "

- Wow. - wyrwało się z ust dziewczyny. Po raz pierwszy usłyszeliście jej głos, nie tak zimny i oschły jak zazwyczaj, jednak bardziej kobiecy i subtelny, choć cały czas brzmiał twardo.
- No...przynajmniej się obudził - dodała z uśmieszkiem i podeszła trochę bliżej klękając obok mężczyzny, który pomału zaczął otwierać oczy.

"- Oni... oni! Uhhmm... niech ich szlag... Do Karczmarza, proszę... proszę... pić." - wybełkotał mężczyzna po czym stracił przytomność.

- Nie chwal dnia przed zachodem słońca - powiedziała nadzwyczaj uroczo ze słodkim uśmiechem na twarzy. Przez chwilę wydawało wam się, że może być ona nawet miłą osobą i być może wcale nie potrafi posługiwać się tą całą swoją bronią.

-Macie jakąś propozycję?-zapytał Vintilian kontynuując próbę cucenia.
- No owszem można by mu nóżki podpiec ale traciło by sens jego ratowanie, no jeśli nikt nie zna sposobu to pomóżcie załadować bo na mojego konia. Rajtarski nawet dodatkowego obciążenia nie poczuje. – powiedział Albreht z dumą w głosie.

- Niech sam podniesie tyłek i łaskawie da sobie pomóc! Mamy go niańczyć?! - powiedziała z oburzeniem patrząc na Albrehta próbującego zapalić fajkę.
- Przepraszam, mógłbyś się odsunąć? - dodała lekko poirytowana i spojrzała półelfowi V. w oczy.
"Jego wzrok...jest taki...dziwny..." - pomyślała i nerwowo przełknęła ślinę. Otrząsnęła się po chwili a jej zamyślona mina stała się znów obojętna.
Wyprostowała rękę przed tułów Vintilian'a i gestem ręki odsunęła go bardzo delikatnie, właściwie zmusiła do tego by ustąpił jej miejsca.

Vanessa klęknęła nad mężczyzną i uniosła delikatnie jego głowę. Nachyliła się nad nim. Przez chwilę każdy kto patrzył na to w swych przewidywalnych myślał widział już jak Vanessa całuje nieprzytomnego mężczyznę, jak tuli go i gładzi po policzkach. Niestety wizja ta szybko znikła z myśli pozostałych towarzyszy.
Dziewczyna trzymając głowę nieprzytomnego mężczyzny w jednej ręce, drugą wymierzyła mu trzy surowe i szybkie policzki. Gdy skończyła czekała na reakcję. Liczyła na to, że się ocknie choć wiedziała, że wcale do tego dojść nie musi. Mimo to miała ogromną satysfakcje z tego iż mogła go uderzyć w słusznej sprawie. Satysfakcja by wzrosła gdyby się obudził, ale kto wie . . .

25-09-2007, 15:09	#51
Nami INNA Reputacja: 1	"- Pokaż ten kamyczek... - powiedział Albreht do Vanessy. Vanessa wyciągnęła już prawie całkiem szary kamyczek z kieszeni. Właśnie miała go podać Albrehtowi, gdy ten zaczął robić się ognisto-czerwony i strasznie gorący. Za chwilę wręcz zaczął płonąć. Vanessa z niewidocznym zaciekawieniem patrzyła na kamyczek, nie zwracając uwagi na to, że ten kamyk płonął w jej ręce. Dopiero, gdy ten jeszcze raz buchnął płomieniem, Półelfka upuściła go, chociaż ten nie zostawił na jej ręce nawet śladu. Kamyk spadł na ziemie i gasnąc przeturlał się prosto do ręki mężczyzny leżącego na ziemi. Nagle kamyk zaczął odzyskiwać swój dawny kolor, a mężczyzna zacisnął pięść z kamykiem i budząc się. " - Wow. - wyrwało się z ust dziewczyny. Po raz pierwszy usłyszeliście jej głos, nie tak zimny i oschły jak zazwyczaj, jednak bardziej kobiecy i subtelny, choć cały czas brzmiał twardo. - No...przynajmniej się obudził - dodała z uśmieszkiem i podeszła trochę bliżej klękając obok mężczyzny, który pomału zaczął otwierać oczy. "- Oni... oni! Uhhmm... niech ich szlag... Do Karczmarza, proszę... proszę... pić." - wybełkotał mężczyzna po czym stracił przytomność. - Nie chwal dnia przed zachodem słońca - powiedziała nadzwyczaj uroczo ze słodkim uśmiechem na twarzy. Przez chwilę wydawało wam się, że może być ona nawet miłą osobą i być może wcale nie potrafi posługiwać się tą całą swoją bronią. -Macie jakąś propozycję?-zapytał Vintilian kontynuując próbę cucenia. - No owszem można by mu nóżki podpiec ale traciło by sens jego ratowanie, no jeśli nikt nie zna sposobu to pomóżcie załadować bo na mojego konia. Rajtarski nawet dodatkowego obciążenia nie poczuje. – powiedział Albreht z dumą w głosie. - Niech sam podniesie tyłek i łaskawie da sobie pomóc! Mamy go niańczyć?! - powiedziała z oburzeniem patrząc na Albrehta próbującego zapalić fajkę. - Przepraszam, mógłbyś się odsunąć? - dodała lekko poirytowana i spojrzała półelfowi V. w oczy. "Jego wzrok...jest taki...dziwny..." - pomyślała i nerwowo przełknęła ślinę. Otrząsnęła się po chwili a jej zamyślona mina stała się znów obojętna. Wyprostowała rękę przed tułów Vintilian'a i gestem ręki odsunęła go bardzo delikatnie, właściwie zmusiła do tego by ustąpił jej miejsca. Vanessa klęknęła nad mężczyzną i uniosła delikatnie jego głowę. Nachyliła się nad nim. Przez chwilę każdy kto patrzył na to w swych przewidywalnych myślał widział już jak Vanessa całuje nieprzytomnego mężczyznę, jak tuli go i gładzi po policzkach. Niestety wizja ta szybko znikła z myśli pozostałych towarzyszy. Dziewczyna trzymając głowę nieprzytomnego mężczyzny w jednej ręce, drugą wymierzyła mu trzy surowe i szybkie policzki. Gdy skończyła czekała na reakcję. Liczyła na to, że się ocknie choć wiedziała, że wcale do tego dojść nie musi. Mimo to miała ogromną satysfakcje z tego iż mogła go uderzyć w słusznej sprawie. Satysfakcja by wzrosła gdyby się obudził, ale kto wie . . . __________________ Discord podany w profilu Ostatnio edytowane przez Nami : 25-09-2007 o 15:12.