"No dobra, czyli Stefan jest po prostu emocjonalny... chyba nigdy do końca nie pojmę tych ludzi" pomyślał elf po słowach kompana.
- Dziękuje Stefanie. A Ciebie Alezzio przepraszam za źle dobrane słowa. Winien był powiedzieć opętany, a nie obłąkany, to przecież dwie różne rzeczy...- wykazywał szczere intencje, ale i tak nie był pewny czy zostanie zrozumiany.
- Jeszcze jedna sprawa, widziałem chwilę Tobiasa, ale gdzieś poszedł... uważam, że nie powinniśmy chodzić pojedynczo, także śpieszmy się do niego, tyle, że po cichu- mówiąc o kompanie wyglądał na pewnego siebie i zdecydowanego. Trochę mina mu zrzedła gdy mówił o ciszy, gdyż zdawał sobie sprawę, że w takiej kolumnie ciężko będzie nasłuchiwać odgłosów z lasu.
Gdy towarzysze porucznika Ferro zajęli się swoim kapitanem, elf mógł w tym czasie krążyć wokół grupy szybkim tempem i wypatrywać wrogów. Niestety gęsty las utrudniał skuteczny rekonesans, a jeszcze bardziej przeszkadzały odgłosy marszu mieczników i kuszników. "Czemu nie poszli z nami zwiadowcy Kolesnikova" pomyślał, lecz nagle jego uwagę przykuło co innego. Nie mógł sobie przypomnieć kiedy ostatnio był z kobietą. Nagle w tym gęstym lesie zapragnął dotyku przedstawicielki płci piękniejszej i momentalnie jakiś subtelny głos zaczął pieścić jego ucho. Praktycznie czuł jej ponętne wargi na swej małżowinie. Jednak coraz głośniej słychać było głos innej kobiety. Stanowczy i surowy. Stanął na wprost niej i .... znów był w lesie. Na przeciw stała Alezzia. Duivel wycedził do niej
Dzięki, jednak część jego żałowała, że tak to się skończyło. Widział jak Stefan okłada po twarzy kompana obok, sam wiele nie myśląc zdzielił najbliższego towarzysza. Nawet nie zwrócił uwagi czy przypadkiem już nie jest wybudzony. Wtórował krzykom magini i łowcy, gdy kilka osób się ocknęło, szybko przestał. Wytężył wzrok i wpatrywał się w las przed siebie. Starał się namierzyć wiedźmę albo jej sprzymierzeńców, bądź też Tobiasa.