| Tego, że bestia potrafi się wspinać Tobias nie przewidział. Czuł że przyjdzie mu zapłacić najwyższą cenę za tą pomyłkę. Ale nie zamierzał się poddawać i parł w górę najszybciej jak się da. Mała dziwka Chaosu latała mu nad głową sfrustrowana, skrzecząc do jego ucha przekleństwa, podleciała w końcu przed twarz łucznika i wypełniła jego nozdrza jakimś pyłem ze Swoich małych ohydnych płuc. Aż się Tobiasowi zakręciło w głowie. Chwycił za następną gałąź i już miał się podciągnąć, kiedy usłyszał - najpierw stęknięcie gałęzi - a za chwilę trzask pękającego drzewa. Zmełł w ustach przekleństwo kiedy zaczął nieubłaganie spadać. Widać Bogowie nie byli po jego stronie, albo bogowie Chaosu mieli tu więcej mocy. Mimo miękkiego listowia, uderzenie o ziemię sprawiło że z jękiem stracił całe powietrze w płucach. I nie miał przez chwilę sił, by nabrać je ponownie. Czuł że się dusi, a kiedy wreszcie udało mu się złapać haust, usłyszał warknięcie bestii i widział niewyraźnie jak odrywa się od pnia drzewa i zeskakuje, zbyt blisko Tobiasa. Strach napełnił serce zwiadowcy, ale ciało, mięśnie wykonały Swoją robotę bezbłędnie. Instynkt łowcy sprawił że mimo bólu wstał obracając się z pleców, podpierając się jedną ręką, gdy w tym samym czasie druga wyjęła nóż zza paska. Gdy wstawał widział niewyraźne sylwetki mężczyzn zbliżających się do niego. I być może ten fakt dał mu dwa, trzy oddechy więcej przed szarżą bestii, gdyż i ona ich dostrzegła i na moment się zawahała.
Na moment. Gdy już ruszyła z obnażonymi kłami Tobias przeczuwał, że to są jego ostatnie chwilę. Że to tu się wszystko skończy, w fontannie krwi, z trzaskiem łamanych kości, sykiem rozrywanego mięsa. Ale jak ma zginąć, mógł chociaż spróbować zabrać ze sobą Swojego zabójcę.
Poczuł jak jego nóż zagłębił się w ciele bestii tuż za jej głową, nie tak głęboko jakby sobie życzył. Łuski stwora były twarde i stanowiły dobrą ochronę, Tobias jak miał nadzieję na zabicie bestii musiał celować w otwarty pysk bądź oczy. Besta zaś nie miała problemów z miękkim ciałem człowieka, i choć zęby trafiły w pustkę, łapa uzbrojona w ostre pazury trawiła łowcę w bok rozrywając kaftan. Krew trysnęła na ziemię kiedy człowiek i zwierzę się mijali. Tobias zagryzł wargi i mocniej ścisnął nóż, kiedy bestia odwróciła się ku niemu i zaszarżowała ponownie.
Tobias słyszał okrzyki mężczyzn którzy się zbliżali i zastanawiał się, czy uratują go, czy zaledwie pomszczą... |