Oryon nie krył się wcale z grymasem, przewracając oczami na słowa błogosławieństwa jakie uciekły z ust Aurory. Pomimo że szanował jej godny podziwu altruizm, to uzdrowienie Reiga za pomocą cennej magii, gdy zaledwie parę kroków dalej znajdował się wprawny felczer, było wedle niego marnotrawstwem, lecz tą myśl zachował dla siebie i pozostawił bez komentarza. Odezwał się dopiero na pytanie szarego krasnoluda.

— Jestem pewien że twarde zasady tego srogiego człeka prędko zmiękną, gdy podarujemy mu naszyjnik z goblińskich uszu — diablę zaśmiało się w stronę kompana. — Zdecydowanie rozsądniej jest wchodzić w negocjacje z dowodem jakości oferowanych usług. Zaszczyt ucinania małżowin jednak zostawię tobie, Thanixie. Nie musisz mi dziękować.

Uśmiech na twarzy zaklinacza zbladł jednak, gdy potoczył spojrzeniem po okolicy, przesłoniętej wszędobylsko prószącym śniegiem. Ograniczona widoczność była błogosławieństwem i przekleństwem w jednym, co należało mieć na względzie przy snuciu planów.

— Winniśmy wpierw rozwiązać problem goblinów — Oryon zawyrokował, okrywając się szczelniej futrzanym płaszczem. — Teraz wiemy, gdzie te szkodniki się gnieżdżą. W przybliżeniu, lecz wiemy. Jeśli zmitrężymy czas na przechadzki, mogą się rozleźć po tym uroczym miasteczku i narobić szkód. Bądź zastawić na nas sidła. Lepiej zapolować na nie, gdy nie są świadome naszego przybycia. A i odnalezienie przy okazji komendanta może nam ułatwić zmiękczanie twardych zasad tego... lorda Ulbreka.

Zaklinacz godność zarządcy przeciągnął pogardliwie, wyraźnie uprzedzony wobec szlacheckich tytułów.