Wszystko zaczęło się dziać jakby... na raz... chaotycznie i nieskoordynowanie. Gniewny chłop złapał w sękata dłoń leżącą przy ognisku i ruszył wprost na łucznika wykrzywiając prostacką twarz we wściekłym grymasie.

-Skurwysyynu, brata mi ubiłeś!! - krzyknął przyspieszając i wznosząc do ciosu narzędzie, które gdyby zderzyło się z głową łucznika, rozprawiłoby się z nią lepiej niż z dębowym polanem.

-Zróbcie coś! - krzyknął Margo. On już trupów, jak na jeden wieczór, miał serdecznie dosyć…

Erik miał coś powiedzieć, ale najpierw pojawił się kruk w obozowisku, potem drugi... a w koronach drzew i w obozie i po chwili wszędzie w około odezwały się kruki tym swoim...

- Kra! Kra Kra! Kra!

Chwilę później, zaledwie, chmura odsłoniła blado-zielone światło Morrslieba które skąpało obozowisko swoim złorzecznym blaskiem, a kruki zakrakały głośniej.

- KRA!

- Dość! Dość! - zakrzyknął Erik w lekkim zestrachaniu widząc co się dzieje, a nie działo się dobrze! O nie, co to to nie!

- Zło się interesuje, przestańcie!