- To Nero, dowódca najemników. Przybył do naszego miasta na wezwanie mojego ojca, a potem go zdradził. Teraz sam zasiada na tronie. A co do plotek, to nie wiem, nie słyszałam – roześmiała się.
- Jestem tu bo miałam sny. Rozmawiałam z Yeenoghu, pustynnym bóstwem. - na wzmiankę o Yeenoghu, stojąca z tyłu alchemiczka półgłosem westchnęła, ale nic nie powiedziała - On powiedział, że nadszedł już mój czas.
- Więc jestem. Wreszcie odzyskam co moje, a wszyscy zdrajcy dostaną to na co zasłużyli.
Gdy lekko przechyliła głowę, jej oczy ponownie zalśniły w świetle ognia.
Bhatra tym czasem obserwowała dziewczynę. Była ona szczupła, ale nie wyglądała na zabiedzoną. Delikatne linie mięśni nie wskazywały na wojowniczkę. Podobnie jej ubranie było wyraźnie niezamożne, ale dobrze dopasowane i wyglądające na trwałe. Wracając z drugiej strony ogniska, amazonka zauważyła przywiązaną do pasa dziewczyny złotą maskę, częściowo pokrytą zakrzepłą krwią.