Erik nie myślał. Nie było na to czasu. On tylko starał się razić te piekielne psy i pozostać nietkniętym... nic dziwnego, że przybycie bezgłowego jeźdźca zostało zauważone zaocznie z cichym pytaniem w środku głowy typu "Co kurwa?" i już w ferworze walki zajęły go te psy.... Dla niego? Teraz? Liczyło się tylko przeżyć, a szanse jak widział miał nikłe.

A szkoda, bo ta wyprawa jak nic byłaby idealnym materiałem na opowieść!

22, 54, 41, 30, 28