Ośmielony tym, że nie znalazł żadnej pułapki ani nikt jej nie uruchomił (a także tym, iż ciała wskazywały na to, iż zmarli wskutek zwykłej walki), Dogan wsunął się również do wnętrza. W pierwszej kolejności ruszył do ciała krasnoluda, który wydawał się być w zmowie z człowiekiem i elfem. Starał się przy tym trzymać z dala od niezwykłych grzybów i porośniętych nimi ciał. Był ciekaw, co trójka przybyszów miała ze sobą. Nie był hieną cmentarną, ale pozostawienie cennych przedmiotów, krasnoludzkiej broni, czy złota (złota!) samemu sobie, byłoby wszak niedopuszczalnym grzechem!

Po cichu liczył, że może znajdzie tutaj jakiś lepszy pancerz niż własna licha skórznia. Nie pogardziłby też zapasem bełtów, manierką. A może mieli ze sobą jakieś narzędzia, albo przydatne części? Żałował, że nie mógł pozwolić sobie na zabranie narzędzi zbrojmistrza czy kompletu wytrychów. Mogły okazać się przydatne.

Postanowił, że gdy już przejrzy dobytek zabitych, przyjrzy się prowadzącym dalej drzwiom, czy nie kryją w sobie jakiejś przykrej niespodzianki.