Zaklinaczka odebrała zwój od SEER i schowała go do plecaka. Nie minęło dużo czasu, gdy czarodziejka aktywowała glif na tacy (swoją drogą ciekawy pomysł!) i teleportowała wszystkich w okolice wieży. W ocenie Sariel miejsce wyglądało na kompletne zadupie, ale oczywiście gdzieś w tych ruinach mogły kryć się niebezpieczeństwa, z którymi będą musieli się zmierzyć.

Gdy Amaris ruszył bezgłośnie w stronę zabudowań, aż uniosła lekko brwi a jej czerwone oczy błysnęły zaciekawieniem - zdążyła już zapomnieć, jak cichy w swoich ruchach może być kompan. Kiedy Kal zasugerował rozpoznanie okolicznych ruin przed wejściem do wieży, diablica tylko skinęła głową.

- Jak dla mnie możemy tak zrobić - powiedziała, marszcząc lekko nos. - Nie zaszkodzi mieć lepszy ogląd na to, co nas otacza, zanim zanurzymy się w samej wieży.
Ruszyła chwilę po Amarisie i Kallelu.
- Bądźmy czujni, ale też nie dajmy się za bardzo porazić tajemniczością tego miejsca. Kto wie, może gdzieś tam czeka na nas coś, co przekroczy nasze najśmielsze oczekiwania.

Trzymała się nieco z tyłu, gotowa zareagować, gdyby zadziało się coś nienaturalnego. Miała nadzieję, że natrafi na tym zadupiu na jakieś starożytne księgi, które będzie można zgłębić, choć pewnie bardziej prawdopodobne okaże się to, gdy wkroczą do samej krasnoludzkiej wieży. Póki co należało sprawdzić otoczenie.