Mog skinął potwierdzająco głową na propozycje Dogana dotyczące podziału łupów. Następnie przeniósł swój wzrok na czarnobrodego towarzysza.
- Angharze, rozumiem twój gniew i niechęć, a nawet nienawiść do elfów. Wszak to nasi wrogowie. Pamiętaj jednak, że oni odczuwają to samo wobec nas. Według moich przekonań nawet wrogowi należy się szacunek. Ten elf docenił to, że obiecałem mu godny pochówek. Widziałem to w jego oczach. Jego gasnący duch odczuł ulgę wiedząc, że ciało nie zostanie zbezczeszczone. Zamierzam dochować obietnicy. Po za tym, umierając próbował nas przed czymś ostrzec. Jestem tego pewien. W chwili śmierci nie był już naszym wrogiem... Świat nie jest czarnobiały, a składa się z różnych odcieni szarości.

Gdy Beardlong skończył już moralizować przykląkł przy barbarzyńcy - nie ruszaj się, spróbuję opatrzeć twe rany. Nie jestem medykiem, ale zdarzało mi się już udzielać pierwszej pomocy. Postaram się byś przeżył - powiedział w jego mowie, zabierając się za tamowanie wypływającej z ciała człowieka krwi.

- Spróbuj powiedzieć, w skrócie, co się tu wydarzyło? Czy ktoś przeżył? To może być ważne zarówno dla nas jak i dla Ciebie.