Stojąc i czekając czas się dłużył. Nawet języka strzępić się nie chciało, bo co gębę kto otworzył, to mróz siarczysty policzki od środka piekł. Zresztą, Thanix nigdy nie był dobry w rozmowach. A i mało kto chciał z nim rozmawiać. Splunął patrząc, jak ślina zamarza na śniegu. Powiódł okiem po okolicy. Tak cicho i spokojnie, myślałby kto, że dopiero co wykrwawiał się na śniegowym dywanie... głupio mu było tak stać jeden z drugim.

- Może w kości zagramy? Ot tak, dla zabicia czasu. O to, kto komu kolejkę postawi, jak już będzie dane nam odpocząć? - zwrócił się do Brogana. Złota miał tyle, co nic, ale na postawienie kilku kolejek w razie przegranej powinno starczyć.

- Chyba, że jaki inny pomysł macie, hę?