| Elphira musiała się bardzo starać by zachować uprzejmy wyraz twarzy podczas tej wymiany, szczypanie się pod stołem na pewno pomogło uniknąć parsknięcia śmiechem w czasie rozmowy z gospodarzem. To by dopiero była gafa!
Jej małżonka również starała się nie pokładać ze śmiechu i szło jej to całkiem nieźle, ciekawa była jej metody. Nawet nie próbowała sobie wyobrazić twarzy Kune i Eleril gdyby zostały uświadomione co kryło się pod ich pojęciem “ćwiczeń” bo niechybnie skończyłoby pod stołem tarzając się ze śmiechu.
Zamiast tego próbowała zebrać myśli i przedstawić ostatnie wydarzenia tak by zainteresować gospodarza z pominięciem mniej interesujących lub osobistych zdarzeń by go nie zanudzić. Zaczęła więc od nie do końca udaną próby ratowania Zbycha, zwracając uwagę na to że komuś zależało by ten zabrał tajemnicę ze sobą do grobu. Opowiadając ich perypetie w Nietopyrkach pominęła pewne detale jak naturę i rolę Czaszkowskiego w całym zamieszaniu z nieumarłymi, raczej nie były istotne w odniesieniu do problemu z runą. Nie omieszkała pochwalić Piskiewiczów za ich gościnność nim opowiedziała o napaści która posłużyła za przykrywkę do podstępnego zabójstwa Szczepana, oczywiście pominęła bardziej brutalne i krwawe szczegóły by nie zniesmaczyć gospodarza. Miała nadzieję że to go zainteresuje ale też naprowadzi na właściwy trop, jak nie to zostawała jej opcja pół dyskretna. Choć nie była pewna czy by załapał co ma na myśli gdyby powiedziała że “Pewien pająk powiedział mi ciekawe rzeczy o kimś poszukującym magicznej runy i gotowym za to zabić.” Raczej ryzykowne, chyba lepiej byłoby po prostu napisać coś na serwetce i mu ją przekazać. Wolałaby uniknąć powtórki przypadkowego ogłaszania swej wiedzy o pakcie i runie nieodpowiednim osobom. |