Zapewne zdążyliście przeczytać ostatni wpis fabularny, który generalnie potrzebny mi był do wygenerowania jeszcze dwóch ciągów cyfr, ale który jednocześnie pozwolił przywrócić w Wasze pole widzenia osobę lewitującego bretońskiego czarodzieja.

Khajiit ma przeciwko sobie uszkodzonego dwemerskiego pająka. Nanatar przypomniał mi, że pod swoim postem wyrzuci szczęśliwą liczbę w teście ataku, którego nie wykorzystałem, dlatego zrobię to teraz. Celny atak na bazie szczęśliwej liczby uznałem za automatycznie celny bez prawa ofiary do obrony. Dodatkowo gracz zadeklarował walkę mieczem oburącz, co podnosi jego wartość obrażeń do poziomu k0 zamiast k8. Na kostce wypadło 9, +2 za miecz, +2 z bonusu Szczęścia za przewagę taktyczną. Oburęcznie (czy też może obułapnie) zadany cios wystarczył, aby zniszczyć pająka. Ine May ma jeszcze 2 PA, wykorzystam je do wsparcia Yareda w walce z jego przeciwnikiem. Kot trafia przy wyniku 51 na kostce k100, Na obrażenia wypada tym razem 6, +4 premii, w sumie wchodzi 5 netto.

Yared kontynuuje, dwa celne trafienia z wynikami 25 i 35. Pomyślałem, że chociaż Marrrt nie zna tej zasady, najpewniej nie poczuje się urażony faktem, że Yared też zacznie walczyć trzymając miecz oburącz. Na kostkach obrażeń mam odpowiednio 3 i 10, każdorazowo premie +4, ale pancerz pająka to 5 PP. Ten automaton już został zredukowany do 10 HP, lecz pierwszy cios nie zdoła go zniszczyć, zadałby maksymalnie 8 ran netto, gdybym boostował go trzema Punktami Staminy (co byłoby bez sensu). A zatem mistrz miecza rozwalił nadwyrężonego przez kota przeciwnika dwoma ciosami i tym samym pozostał nam jeszcze orsimer i jego pająk.

Ork trafia z wynikami 49 i 52, zadaje 3 i 4 rany netto. Pająk drapie go przy wyniku 33, ale zadaje tylko 1 ranę.

Kej’kerni i drugi orsimer niszczą swoje pająki i podobnie jak Cień przestają być związani walką.

Przeszedłem od razu do finałowej rundy, gdzie khajiit trafia pająka raz, Yared dwa razy, a orsimer ponownie raz i wspólnymi siłami dewastują ostatniego automatona ze straży bramnej. Droga na zewnątrz jest otwarta, a splendoru przydaje tej chwili miniaturowy kataklizm, bo fala napierających na most pająków wpada na runiczne pułapki zastawione przez Morayne. Jaskrawe łuki elektrycznej energii rozrzucają kilkanaście konstruktów w górę i na boki, odrywają im kończyny, wywołują eksplozje wtórne wewnątrz korpusów. Zwróćcie uwagę na świszczące w powietrzu szczątki.

Pole minowe spowolni pościg konstruktów o co najmniej dwie rundy, więc radzę nie zwlekać z odwrotem!

Dopiszę jeszcze kilka zdań komentarza za chwilę, teraz muszę wracać do pracy, bo zaraz kończę zmianę.


EDIT

Mam do Was prośbę. W komentarzu wrzuciłem już opis przebiegu walki na bazie cyferek, ale może zechcecie mnie wyręczyć w fabularyzowaniu i opiszecie tę końcówkę potyczki własnymi słowami w fabularkach? Byłbym wdzięczny. I uwzględnijcie proszę fakt, że detonacja runicznych pułapek zniszczyła w spektakularny sposób niemal dwa tuziny pierwszych w fali pająków, a resztę na chwilę przystopowała (ich mechaniczne umysły najpewniej muszą przeanalizować to, co właśnie się stało). Ten przestój daje Wam szansę na wydostanie się na zewnętrzny most, zanim pościg znowu ruszy.

Aro, Breton pozostanie wewnątrz kaldery licząc na to, że dwemerskie konstrukty go przeoczą, czy masz wobec Theodoryana inne plany?

Alex, masz chwilę, aby opisać scenę rzucania zaklęcia na piaskożery. Rzuć sobie od razu na test czarowania (może od razu trzykrotnie, ponieważ ta scena umożliwia powtarzalność czynności; im szybciej zaklęcie się uda, tym mniejszych szkód poczyni mechaniczny strażnik).