Zebrało się trochę pytań, spieszę zatem z odpowiedziami (chociaż zapewne nie zachowam właściwej kolejności). Najpierw kwestia upadku Theodoryana, faktycznie widziała to jedynie Minorne - cała reszta drużyny powinna przyjąć, że Breton uciekł razem z elfką, bo też nikt z Was nie wie, że Morayne lewituje pod mostem.

Aro, zerknij proszę pilnie na naszego Discorda!

Na zewnątrz bramy, na szerokim moście łączącym obydwa masywy, jest ciemno, ale rześko i co najważniejsze, nie widać tam żadnego ruchu. Nazz będzie mógł spokojnie wydostać się na zewnątrz, ale w zaistniałych okolicznościach (ciemno, nerwowo, presja czasu) nie rozwikła tajemnicy mechanizmu obsługującego wrota (tu by się przydała pani Minorne albo Sedri).

Przyjąłem Wasze deklaracje w kwestii walki z pająkami. Weźcie pod uwagę, że one są nieco szybsze od większości z Was, więc jeśli zostawicie jakieś za plecami (piszę o tej oryginalnej siódemce blokującej pierwotnie drogę, a nie o dwóch setkach wspinających się w górę kaldery), dość szybko wskoczą Wam na te plecy. Dodatkowo uwaga odnośnie ostatniego postu Marrrta, bo nie wiem czy dobrze zinterpretowaliście ten mój opis rąbania pająków - te konstrukty są bardzo dobrze opancerzone, przez co po chwili walki zwyczajnie bolą od tłuczenia ich skorup ręce: nie ma w tym jednak niczego magicznego, to fizyczne zdrętwienie kończyny po uderzeniu w tak grubą metalową bryłę.

Alex, dzięki za deklarację, potencjalni obrońcy w komnacie na 100% zajmą się najpierw piaskożerami, chociaż napiszę już po zakończeniu tego wątku, jaki ja miałbym pomysł na wykorzystanie magii iluzji i bestii będąc na miejscu Minorne.

Coś pominąłem, przeoczyłem?

Alex, zgadzam się całkowicie ze stwierdzeniem, iż jest to świat bajecznie wręcz bogaty i barwny, a przy tym całkiem logicznie poukładany (biorąc poprawkę na aspekt fantasy). Gatunki i rasy, państwa, nacje, opcje polityczne i religijne, konflikty kulturowe, walka o dominację, płaszczyzna wyżej rozgrywki bóstw - wszystko to składa się w klimatyczną żyjącą całość. Mniejsza o stronę mechaniczną, ja akurat postawiłem na system, który jest autentycznie ciężki w operowaniu cyferkami, ale który oferuje pełny zestaw zasad pod każdy element tego świata - ale Scrollsy prezentowałyby się równie dobrze na każdym innym systemie, Fate i inne Savage Worldsy.

Alex, zastanów się nad poprowadzeniem własnej sesji Scrollsów, na jakiejkolwiek wygodnej dla Ciebie mechanice, byłbym poważnie zainteresowany udziałem, gdybyś mnie chciała.

Aro, super, że udało Ci się zasypać ten wulkan i wrócić do komputera, autentycznie mi ulżyło (i mogę z czystym sumieniem wykasować ze swojego doka tę scenę, w której zrzucony z mostu przez orsimera pająka uderza Bretona w głowę i posyła go nieprzytomnego prosto w daedryczny piec).

Reszta drużyny - mam trudny okres w pracy, ale do końca tego tygodnia na pewno rozliczę całkowicie rozprawę BG z resztą pająków bramnej straży!

Zapewne zdążyliście przeczytać ostatni wpis fabularny, który generalnie potrzebny mi był do wygenerowania jeszcze dwóch ciągów cyfr, ale który jednocześnie pozwolił przywrócić w Wasze pole widzenia osobę lewitującego bretońskiego czarodzieja.

Khajiit ma przeciwko sobie uszkodzonego dwemerskiego pająka. Nanatar przypomniał mi, że pod swoim postem wyrzuci szczęśliwą liczbę w teście ataku, którego nie wykorzystałem, dlatego zrobię to teraz. Celny atak na bazie szczęśliwej liczby uznałem za automatycznie celny bez prawa ofiary do obrony. Dodatkowo gracz zadeklarował walkę mieczem oburącz, co podnosi jego wartość obrażeń do poziomu k0 zamiast k8. Na kostce wypadło 9, +2 za miecz, +2 z bonusu Szczęścia za przewagę taktyczną. Oburęcznie (czy też może obułapnie) zadany cios wystarczył, aby zniszczyć pająka. Ine May ma jeszcze 2 PA, wykorzystam je do wsparcia Yareda w walce z jego przeciwnikiem. Kot trafia przy wyniku 51 na kostce k100, Na obrażenia wypada tym razem 6, +4 premii, w sumie wchodzi 5 netto.

Yared kontynuuje, dwa celne trafienia z wynikami 25 i 35. Pomyślałem, że chociaż Marrrt nie zna tej zasady, najpewniej nie poczuje się urażony faktem, że Yared też zacznie walczyć trzymając miecz oburącz. Na kostkach obrażeń mam odpowiednio 3 i 10, każdorazowo premie +4, ale pancerz pająka to 5 PP. Ten automaton już został zredukowany do 10 HP, lecz pierwszy cios nie zdoła go zniszczyć, zadałby maksymalnie 8 ran netto, gdybym boostował go trzema Punktami Staminy (co byłoby bez sensu). A zatem mistrz miecza rozwalił nadwyrężonego przez kota przeciwnika dwoma ciosami i tym samym pozostał nam jeszcze orsimer i jego pająk.

Ork trafia z wynikami 49 i 52, zadaje 3 i 4 rany netto. Pająk drapie go przy wyniku 33, ale zadaje tylko 1 ranę.

Kej’kerni i drugi orsimer niszczą swoje pająki i podobnie jak Cień przestają być związani walką.

Przeszedłem od razu do finałowej rundy, gdzie khajiit trafia pająka raz, Yared dwa razy, a orsimer ponownie raz i wspólnymi siłami dewastują ostatniego automatona ze straży bramnej. Droga na zewnątrz jest otwarta, a splendoru przydaje tej chwili miniaturowy kataklizm, bo fala napierających na most pająków wpada na runiczne pułapki zastawione przez Morayne. Jaskrawe łuki elektrycznej energii rozrzucają kilkanaście konstruktów w górę i na boki, odrywają im kończyny, wywołują eksplozje wtórne wewnątrz korpusów. Zwróćcie uwagę na świszczące w powietrzu szczątki.

Pole minowe spowolni pościg konstruktów o co najmniej dwie rundy, więc radzę nie zwlekać z odwrotem!

Dopiszę jeszcze kilka zdań komentarza za chwilę, teraz muszę wracać do pracy, bo zaraz kończę zmianę.


EDIT

Mam do Was prośbę. W komentarzu wrzuciłem już opis przebiegu walki na bazie cyferek, ale może zechcecie mnie wyręczyć w fabularyzowaniu i opiszecie tę końcówkę potyczki własnymi słowami w fabularkach? Byłbym wdzięczny. I uwzględnijcie proszę fakt, że detonacja runicznych pułapek zniszczyła w spektakularny sposób niemal dwa tuziny pierwszych w fali pająków, a resztę na chwilę przystopowała (ich mechaniczne umysły najpewniej muszą przeanalizować to, co właśnie się stało). Ten przestój daje Wam szansę na wydostanie się na zewnętrzny most, zanim pościg znowu ruszy.

Aro, Breton pozostanie wewnątrz kaldery licząc na to, że dwemerskie konstrukty go przeoczą, czy masz wobec Theodoryana inne plany?

Alex, masz chwilę, aby opisać scenę rzucania zaklęcia na piaskożery. Rzuć sobie od razu na test czarowania (może od razu trzykrotnie, ponieważ ta scena umożliwia powtarzalność czynności; im szybciej zaklęcie się uda, tym mniejszych szkód poczyni mechaniczny strażnik).

Od niedzieli będę miał kilka intensywnych dni w pracy. Mogę nie mieć czasu i siły na odpis fabularny, a jak znam życie akcja się prędko rozwinie.
Przeczytam wszystko. W miarę możliwości skrobnę krótko, lub dam znać w technikaliach. Wracam na chwilę w majówkę.

Jak słusznie GreK zauważył, zaniedbałem tempo tej rozgrywki w ostatnich tygodniach i śpieszę to nadrobić. Rdzeń drużyny (kot i Cień, mistrzowie miecza, orsimerowie) wydostał się na zewnętrzny most. Wrota po drugiej stronie są zamknięte, ale doświadczenie podpowiada, że zapewne się otworzą z bliskiego dystansu jak te pierwsze. Pierwsze pozostają otwarte, widać przez nie pająki, które po chwilowej konsternacji wywołanej wybuchami pułapek wznawiają pościg.

Ekipa na moście ma w zasadzie skrępowane ręce - możecie przyjąć postawę obronną w dowolnym miejscu konstrukcji i czekać aż pościg nadciągnie albo biec ku drugim wrotom. Zejście w dół nie jest opcją, ponieważ konstrukcja zewnętrznego mostu nie oferuje żadnych schodów ani drabin.

Asem w rękawie mógłby być latający Breton, ale nie wiem na ile Aro wykorzysta jego potencjał w tej scenie.

I potwierdzenie informacji z wątku komentarzy - Neramo, Hlandria i reszta ekspedycji pokonali główne wrota enklawy, otworzyli je i wlewają się ciżbą do wnętrza podziemi (a jest ich w sumie z ludzkimi najemnikami dobra setka).