| Cioldan zawołał do HK:
"Świetna robota!! Teraz tylko trzeba znaleźć tego mniejszego gada! ja biegnę pod jego brzuch i później spróbuje wdrapać się na górę, Ty omiń albo przejdź przez ogon i sprawdź czy nie ucieka gdzieś w drugą stronę." Gdy już biegli, Zeltrończyk jeszcze krzyknął swego blaszanego towarzysza "starajmy się pojmać go żywcem, warto go przesłuchać!"
Quemau odezwała się do Arica:
"Idę sprawdzić co robi ten Tarasin, idziesz ze mną? Według mnie, żywy będzie cenniejszy, ale jak zaatakuje, nie wahaj się strzelać..."
Aric ruszył biegiem wzdłuż statku, próbując dostrzec Tarasina. Zwłoki Kroka leżały całkiem bezwładnie, częściowo zapadnięte w ruinach zniszczonego budynku. Przez chwilę chłopak nie był stanie dostrzec jeźdźca, w plątaninie gruzów. Zauważył go dopiero gdy zdecydował się na wejście wgłąb plątaniny kabli, rur, drewnianych i plastostalowych fragmentów konstrukcji. Tarasin leżał nieprzytomny, najwidoczniej spadł, obijając się o gruz.
Wyciągnięcie zajęło wysłannikom kilkanaście minut, konieczne było wykonanie przejścia w gruzach, jednakże wspólnymi siłami zdołali tego dokonać. Położywszy nieprzytomnego na ziemi, skutego kajdankami przez rangerkę, mogli zastanowić się co zrobić dalej. Pierwsze próby ocucenia go były nieudane, Quemau stwierdziła, że musiał mocno uderzyć się w głowę.
Czasu jednak okazało się być za mało.
Z trzaskiem łamanych drzewek z południowej strony na polanę wyszły kolejne cztery sylwetki Kroków. Niestety nie były mniejsze od swojego martwego kuzyna. Każdy niósł na grzbiecie jeźdźca, zaś jeden z nich wiózł dodatkowy palankin, częściowo zakrytą platformę. Pod daszkiem konstrukcji siedziała młoda Tarasinka. Przez chwilę wszyscy patrzyli się na siebie w zdziwieniu. Gdy oczy jeźdźców objęły już sytuację, kolor łusek tarasinów zaczął się zmieniać na czerwonawy, a ręce powędrowały do karabinów blasterowych zawieszonych przy siedziskach.
__________________
-To, że 99% ludzi jest innego zdania niż Ty, wcale nie znaczy, że to oni mają rację.
|