| A ta mała skąd tu wyskoczyła? Widać jakieś pokrewieństwo z tym miastem, ono też pojawiło się znikąd. Jakoś nie mogłam powstrzymać się przed szerokim uśmiechem na widok tej małej. To wszystko zaczynało robić się po rpostu zabawne.
- Dobra, to idziemy za małą, chyba nie mamy innego wyjścia.
Pociągnęłam za sobą Damiena, który w ogóle nie zwracał uwagi na to co się dzieje. Chyba coś go boli, bo widać wyraźny grymas na jego twarzy. Ten człowiek jest jakiś dziwny, nie wzbudza szczególnej sympatii. Jednak siedzi w tym tak samo jak my i nie mam zamiaru go tu zostawiać.
Gdzie sie podziała ta mała? Aaa, tam jest. Szybka, trzeba jej przyznać.
- Ej, mała, zwolnij trochę, ni... - chciałam dodać że nikt nas nie goni, ale to jakoś nie na miejscu. Znowu zaśmiałam sie pod nosem. - A z resztą... - szepnęłam już tylko do siebie i poszłam za dziewczynką, podpierając Damiena.
__________________
Courage doesn't always roar. Sometimes courage is the quiet voice at the end of the day saying, "I will try again tomorrow.” - Mary Anne Radmacher |