Homer przeżegnał się, widząc pentagram na drzwiach pokoju. Ten budynek wywierał na nim coraz bardziej nieprzyjemne wrażenie. Nie chciał być przy tym "satanistycznym" pokoju, kiedy ktoś z niego wyjdzie...
- Panie Robercie, ja pójdę na koniec korytarza, zobaczę co jest za tym zakrętem, mogę?

— Idź, Homerku — odparł Pan Robert.

Się robi Odparł, i poszedł sprawdzić prawy korytarz.

Początkowo Robert zamierzał posłuchać Tomka, lecz, gdy zauważył Belkara, który dołączył do Tomka również zdecydował się przeszukać szafki i tym podobne. Możliwe, że Tomek i Belkar coś przeoczą.

Krzyczę bełkotliwie do pana Piotra.
-Boli mnie psze pana. To takie duże pszczoły tam bzy, bzy na drzwiami i mnie dziabły - uderzył lewą rękę o prawe przedramię - Tak o. Boli bardzo. Rączka boli. Co zrobić?
Zrobiłem smutną minkę.

- Robert, Tomek, macie palnie? Potrzebuję zajarać. - powiedziałem do Roberta i Tomka, tak dodatkowo, bo najwyraźniej nikt z wcześniejszych pokoi nie chciał mi dać palni. Jak będą czegoś chcieli to też ich zleję. Zwłaszcza, gdy będą krzyczeć "Belkar, proszę, nie zostawiaj mnie tutaj, pomóż mi". Dupki żołędne.

-No to do roboty-powiedział podchodząc do pierwszych drzwi i próbując je otworzyć

- Nie, nie palę to nie noszę. - Odpowiadam Belkarowi zgodnie z prawdą.

-Jedyne co mam to zapałki. Niedługo i tak wyjdziemy z tego hotelu, więc można poczekać. To kwestia najwyżej godziny.

Powiedział Robert. Mimo iż czuł, że być może ma racje z tą godziną, czuł również, że ta godzina może przeciągać się w nieskończoność.

To ciekawe, duże pszczoły wewnątrz budynku w ulu pod sufitem. Brzmi wiarygodnie. Spojrzał z obawą w stronę szklarni, wypatrując atakującej kawalerii powietrznej. Imbecyl musiał je rozwścieczyć i zostawić otwarte drzwi. Wyjął z plecaka gównianą maść, która najpewniej nic nie pomoże i podał ją Arturowi, wraz z kawałkiem bandażu.
- Proszę, to powinno pomóc, a teraz powiedz mi jak wyglądały te owady i ile ich było. Widziałeś tam jakieś okna albo chociaż ciekawe rośliny? - patrząc na głupią minę Artura i słysząc drugiego harcerza od siedmiu boleści, zwanego Belkarem, kryptopiromana, proszącego o ogień, zwątpił w uzyskanie wartościowych informacji. Konsternację przerwał mu dźwięk dobiegający ze słuchawki.