Staram się zabezpieczyć książeczkę, tak, żeby poddać ją dokłądniejszym badaniom na uniwersytecie, poza tym robię zdjęcia wszystkim inskrypcjom.
Już na parkingu:
Cóż za dziwny... zbieg okoliczności? mówię na widok Gambita. Wygląda Pan jakby Pan spał z tutejszymi skorpionami, paskudne bydlaki...

Najpierw próbuję jeszcze raz walnąć drzwi, a potem zapukać do sąsiadów. Może coś wiedzą, a może nawet któraś zaprzyjaźniona rodzina ma klucz do mieszkania, by w razie czego podlewać kwiatki.

Jones:
[czekamy na Gambita]

Lens:
Niestety nikt nic nie wie, nikt też do niej nie ma klucza, choć jeden sąsiad zainteresował się sprawą bardziej. Pomoże, ale wygląda dość niewyraźnie, więc nie jesteś pewien czy powinieneś z nim współpracować.

Luke nie miał za wiele do roboty więc tylko kiwnął głową w geście akceptacji na propozycje Tannera. Sam jednak chce sprawdzić zawartość tak szczelnie zamkniętych szafek na obu piętrach.

Mówię do niewyraźnego, żeby zadzwonił na 112.

Lens:
Zapytał cię pod jakim numerem oni są.

Luke, Tanner:
Na parterze nie da się niepostrzeżenie otworzyć szafek, bo obok siedzi Mike i Peal. Na pierwszym i drugim piętrze była mała zabawa z przechadzającym się sprzątaczem, żeby was niezauważył, ale w końcu udało wam się zajrzeć do obu. Są tam spore zapasy: puszkowanego napoju Libertate, rzeczy spotykanych w zwykłych punktach pierwszej pomocy, zapakowane strzykawki jednorazowe, jakieś stare lekarstwa w szklanych niewielkich buteleczkach. Dodatkowo są tam niewielkie urządzenia podłączone kablami do czegoś - kable idą w podłogę. Diody wskazują, że ustrojstwa działają.

Johnny:
- Jest agentem służb specjalnych, który poszedł na swoje. A potem zwariował. - na chwilę zapauzował - Jednak opis "szalony morderca" to jednak trochę za dużo... ogólnie skoro pana śledzi to może chciałby pan go doprowadzić do budynku, w którym mieszka? Będziemy pana osłaniać... nasi najlepsi ludzie się tym zajmą. Nic panu nie grozi. - uśmiecha się kiwając głową na "tak" jakby używał mocy.

- Akurat skorpionów tam chyba nie było, ale mniejsza z tym - stwierdził Gambit, wciągając powietrze. - Mógłby mnie pan podwieźć do domu? Mam mały problem z dojazdem.

Sprawdzam czy nie da się ustalić do czego są podłączone (jakie pomieszczenia / co jest za ścianą) i czy kable da się odłączyć...

- Jak na prawdziwą klinikę mają tu strasznie mało dokumentacji. Bardziej jakiś ośrodek doświadczalny... I wszędzie ten napój... - mówię mimochodem - Ten Gambit to twój znajomy? Wydawał się poruszony jak Cie zobaczył... Tego... Lensa moze udałoby się przekonać, żeby nie patrzył w naszą stronę, a gliniarza zagadać... Taki mam plan... No i zostało trzecie "nikomu nie znane" piętro...

Powiem mu numer, a jak nie da rady, to sam zadzwonie. Wczesniej tez zadzwonie do kliniki i spytam, czy tam nic nie wiedza. Może coś mówiła komuś.