lastinn - [Przetrwaj to! 4] Koniec podróży

John:
Odpowiedziało ci głucha cisza. Jesteś zamknięty w klaustrofobicznym pomieszczeniu bardziej przypominającym trumnę niż cokolwiek innego. Niestety kolejne cenne sekundy mijają, a ty nie ruszasz z miejsca. Twoja skóra zaczęła cię piec. Ta wcześniejsza siła płynąca z chemikaliów, które równocześnie zabarwiły twoją skórę, minęła. Czujesz się osłabiony. Usypiający. Z trudem utrzymujesz przytomność... w końcu jednak nie dałeś rady. Ostatnie co słyszałeś to informacja, ze pozostała 1 sekunda do autodestrukcji.

Dupre:
Gdy dwóch się bije tam trzeci korzysta. Wskoczyłeś do kapsuły IV.

Kamina, Nigel:
Nigel nieźle sobie wykombinował. Z dyni uderzył w twarz Kaminie i dał sobie wystarczająco dużo czasu, żeby wskoczyć do kapsuły I. Kamina jednak zdążył jednak zatrzymać go. Uderzył toporem w plecy Nigela, ale zamykająca się pokrywa sprawiła, że cios zszedł w bok. Rana wbiła się w miękką tkankę po ostatnim prawym żebrem od tyłu i wbił się w miednicę. Bolało jak cholera. Równocześnie topór zablokował zamnięcie drzwi. Mijały cenne sekundy. Na sekundę przed autodestrukcją obaj straciliście przytomność.

Dupre:
Nacisnąłeś klawisz w kapsule IV. Spojrzałeś za siebie i zobaczyłeś jak obraz korytarza rozmywa się w mrok. Następnie pokazał się obraz oddalania się od statku. Gwiazdy łypią na ciebie złowrogo. Spostrzegłeś, że do poszycia waszego statku dołączony był latający talerz. To z niego wstrętni kosmici zaatakowali. Po chwili nastąpiła eksplozja. Twoja kapsuła zaczęła drgać. Nie bałeś się. Już sobie przypomniałeś o co tu chodzi. Straciłeś przytomność.

Dupre, Nigel, John, Kamina (i Brody):
Ocknęliście się w ogromnym pomieszczeniu. Nigel jest ostro zabandażowany w miejscu gdzie otrzymał cios toporem. Ponadto ma przewinięty brzuch i korpus tak, że trochę przypomina mumię. Źle się czuje. I to bardzo. John niewiele lepiej. Ma zabandażowaną twarz. Kolor jego skóry to teraz ostra pomarańcz. Cały jego organizm jest osłabiony. Podobnie jak i Nigel nawet jakby spróbował wstać to mu się nie uda. Kamina i Dupre czują się całkiem nieźle, choć są poobijani przez te wszystkie wydarzenia. Dupre siedzi na dużym krześle z jednej strony, a reszta obok siebie na dwóch ławkach ustawionych tak, że ta z tyłu jest wyżej. Z Nigelem, Johnem i Kaminą siedzi Brody. Również ma zabandażowaną twarz. Nie ma zachwyconej miny. Pomiędzy wami stoi jakiś typ. Krzyknął, że MAMY ZWYCIĘZCĘ! Za wami na olbrzymim wyświetlaczu pojawiła się twarz Dupra i ogromny napis.

PRZETRWAŁ TO
DUPRE
PRZETRWAŁ
KONIEC PODRÓŻY

Brody:
Jest rok 2160. Po użyciu wiązki teleportacyjnej byłeś w lekkim szoku. Błyskawicznie podano ci dwa zatrzyki specjalnymi pistoletami. Jeden uspokoił cię, a drugi przywrócił pamięć. Jest rok 2160. Jesteś jednym z pracowników telewizji. Pracowałeś przy przygotowaniach do nowego teleturnieju - "Przetrwaj koniec podróży!" Program pilotażowy serii Mała Siostra Sprawia, że Cierpisz! W pewnym momencie zaoferowano ci możliwość wzięcia udziału. Zgłaszałeś się wcześniej w loterii prowadzonej pomiędzy pracownikami, ale fakt wygranej zupełnie zaskoczył cię. Przygotowałeś sobie nawet kilka pomocy poukrywanych wewnątrz statku - jednym z nich był topór. Innym przedstawienie swojego zdjęcia wszystkim tym bezdomnym kretynom, którzy dali się przerobić na mackowate mutanty i naćpać za kilka tygodni darmowego żarcia. Twarz może im jeszcze przywrócą do podobieństwa ludzkiej, ale ramion nie odbudują z uwagi na koszty. Najważniejszym twoim posunięciem było jednak podpisanie nadzwyczajnej klauzuli gwarantującej ci, że w krytycznym momencie uratują ci życie wyłączając z gry. Zupełnym przypadkiem przegrałeś w momencie, gdy i tak wiązka teleportacyjna uratowalaby życie tego kto przegrałby głosowanie. Nikt ci nie mówił, że stracisz pamięć... nikt ci też nie mówił, że będzie dostęp do karabina plazmowego - niby jak chcieli cię uratować, gdyby ktoś zdezintegrował cię? Nie chcąc jednak utracić pracy podpisałeś papiery, że wszystko w porządku, że podobało ci się i w ogóle. Obandażowali ci twarz i dali coś przeciwbólowego. Do czasu końca gry siedziałeś w kanciapie czekając na możliwość wyjścia przed publiczność. Później planowałeś udać się po pomoc medyczną, bo bandaże szybko przesiąkały krwią.

Kamina:
Jest rok 2160. Profesjonalnie zajmujesz się braniem kasy z różnego rodzaju teleturniejów. Jesteś swego rodzaju celebrytą zwłaszcza od kiedy zacząłeś rywalizację z Sullivanem o laur mistrza teleturniejów. Cóż. Tego nie wygrałeś, ale Sullivan już nie przebije cię. Nie miałeś pojęcia, że dadzą ci amnezję. Miales cały plan działania do tego wszystkiego. Przekupienie pracowników w celu pozyskania informacji o rozkładzie pomieszczeń nic ci nie dało.

Nigel:
Jest rok 2160. Pomimo odniesionych ran i podejrzenia, że umrzesz od odniesionych ran to jesteś szczęśliwy. Sto tysięcy krf ratuje ci życie. Chciałeś również poznać Hira. Jedyną osobę, która wygrała z tobą w pojedynku hakerów. Oprócz tego, że to zbrodniarz to chciałeś po prostu na żywo zobaczyć tego człowieka.

John:
Jest rok 2160. Uratowałeś dupsko po buncie jaki wznieciłeś z Zackiem myślałeś, że już po tobie. Nawet byłeś zadowolony chwilą wolności w czasie ataku na strażników, ale później żałowałeś tego momentu. Miałeś trochę za złe Zackowi, że nie powstrzymał cię, a potem tak ochoczo przyłączył się. Bez niego pewnie po prostu byś dostał paralizatorem w ryj, kilka kopniaków i wróciłbyś do izolatki. Z drugiej strony fajnie było mieć kumpla, który razem z tobą ryzykował życie dla "zasad". Był również Joker. Wyjątkowy skurwiel klawisz, którego jednak szanowałeś. To był prawdziwy twardziel. Jak ty czy Zack. Teraz obaj nie żyją. Pewnie dadzą cię i tak do zaostrzonego rygoru. Czeka cię wyjątkowo nudna reszta życia, więc pewnie wydarzenia z Przetrwaj koniec podróży obejrzysz sobie jeszcze z milion razy w telewizji więziennej.

Dupre:
Jest rok 2160. Teoria jaką wcześniej forsowałeś - Tabula Rasa - właśnie upadła. Wygrałeś mnóstwo pieniędzy, ale wolałbyś, żeby twoja idea wygrała. To pod wpływem twoich wykładów jeden z twórców teleturnieju wprowadził element amnezji do gry. Zaproszono ciebie, żebyś mógł z bliska obserwować wszystko. Tobie też dali amnezję. Tak na wszelki wypadek. Z uwagi na twoje stanowisko sędziego twój kontrakt stanowił, że realizatorzy zrobią wszystko, żeby ocalić ci życie, choć w podbramkowej sytuacji musiałbyś być ściągnięty z makiety statku. Ku zdziwieni gawiedzi wygrałeś. Ludzie stawiali raczej na Sullivana i Kaminę. Niektórzy na Hira (celebryta we własnym znaczeniu - siedział w celi śmierci za atak hakerski, który skończył się śmiercią ponad tysiąca pacjentów w konglomeracie szpitalnym). Zack, Mia, John, Joker - te osoby również były wymieniane wśród faworytów. Ciebie wymieniali ci, którzy cię znali. Zmysł obserwacji i brak agresywności wobec bliźnich. Twoja teoria zakładała, że po amnezji znika cecha psychopatyzmu osobowości, która wynika z dzieciństwa i rozwoju człowieka, a nie z ich samych. Takie indywidua jak Endrju, Michaił, Wielebny i (zwłaszcza!) Hiro stanowią twarde przeciwdowody tej tezy.

Wszyscy:
Publiczność wiwatuje. Ludzie klaszczą i wykrzykują gratulacje. Prowadzący podbiega do was z mikrofonem niemal nie wciskając go wam w twarze. Pierwsze pytania idą do Dupra, ale każdy ma moment, żeby wypowiedzieć się. Z uśmiechem pyta:
- I jak? Mała Siostra dała ci cierpieć? Dała, prawda? Prawda kolego? - na ekranie za wami wyświetlają się zdjęcia osób, które nie przetrwały tego - czarnobiałe. Po nich są kolorowe zdjęcia osób siedzących teraz w tym wstrętnym miejscu: Nigel, Brody, Kamina i John. Przy nich informacja głosi, że nie przetrwali końca podróży, ale udało im się dożyć do zakończenia programu. Średnio to wygląda przy obecności Brodiego, który przecież, gdyby wczuć się w realia to powinien zostać zamordowanym przez Ojca. Później jeszcze raz pojawia się twarz Dupra i informacja, że wygrał milion krf. Reszta zainkasowała sto tysięcy krf - chwila, z wyjątkiem Johna. Jemu zmieniono karę śmierci na dożywocie w nagrodę. W tym czasie prowadzący biegał pomiędzy wami i zadawał różne pytania. Niektóre z nich nie były zbyt smaczne w stylu jak oceniacie śmierć kogośtam. Zwłaszcza Kaminę pytano o jego rywala z innych (mniej krwawych) teleturniejów - Sullivana. Co sądzi o jego śmierci i z kim teraz będzie rywalizował i czy cieszy się, że zremisował z Sullivanem na ilość wygranych teleturniejów i Sullivan już go nie wyprzedzi.

Jest rok 2160. Ludzkość podbiła cały Układ Słoneczny rozprzestrzeniając się w pustce kosmicznej jak szarańcza. Wy jednak nie opuściliście Ziemii - wszystko to studio filmowe. Ogromna hala, w której zbudowano makietę statku kosmicznego. Pilotażowy odcinek serii Mała Siostra Sprawia, że Cierpisz! W ostatnich dziesięcioleciach poziom technologii posunął się naprzód na niespotykaną dotąd skalę. Programy rozrywkowe, żeby posiadać jakąkolwiek widownię muszą szokować. Bardziej i bardziej. Moralność przeciętnego widza to punkt gdzieś pomiędzy krwawą i brutalną śmiercią uczestnika programu, a nieprzebraną chciwością tegoż uczestnika. W Małej Siostrze pierwszy raz zdecydowano się dodatkowo dodać element amnezji. Miało to urealnić wszystko. Chciwi sukinsyni mogli się już przejeść, ale nie prawdziwa walka o życie. Walka o przetrwanie. Gra. To wszystko była tylko gra, ale pociągnęła za sobą wielkie żniwo ofiar. Wliczając w to bezdomnych, którzy dali się naćpać i niesamowicie zniekształcić, żeby przypominać mackowate mutanty - w zamian za to mieli otrzymać ciepłe posiłki przez najbliższe miesiące. Tyle, że większość z nich została zamordowana przez uczestników. Żywe trupy to z kolei efekt zapaści systemu ubezpieczeń z 2118 roku i nekrotechnologii z 2097 roku - zakazanej aktualnie wszędzie poza działem rozrywki.

Będąc na statku, czy też iluzji statku, byliście w Krainie Czarów. Koszmarze, który jednak miał swoje zakończenie. Teraz wróciliście do rzeczywistości. Niekończącego się potoku gówna, w którym pozostaniecie do końca waszych dni.

KONIEC