Beriand został w karczmie. Rozmyślał o Alarze... Nie, na nic nie przyda nam się martwy czarnoksiężnik... a ja nie chcę sie uganiać po kopcach . Potem tylko siedział i co chwila patrzył na dziwnych ludzi.
-Mi się to nie podoba. Chodźmy na górę, najlepiej razem do pokoju dla Karrisa. Jeśli wyjdzie z tamtej komnaty to uda sie właśnie do pokoju. Klucz weźmiemy ze soba, ale zostawimy na zewnątrz jakąś kartkę czy coś. Co ty na to?

Spogląda ze zdumieniem i przerażeniem w oczach:
- Nic nie zrozumiałem z tego co powiedziałeś, ale niech będzie... Chodźmy na górę - po czym wstał i wraz z towarzyszem zaczął kierować się w stronę pokoi zaglądając jeszcze na chwile przez ramie na wychodzących towarzyszy i siedzących typków.

-A więc powiem to w punktach:
1.Idziemy na górę
2.Wchodzimy do pokoju z kluczem Karris- ponieważ kiedy wyjdzie z komnaty kobiety to uda sie zapewne tam.
3.Zamykamy drzwi, klucz wkładamy do drzwi od środka.
4.Siadamy tam i czekamy.
Więc jak?
Po tych słowach mag idzie na górę i robi to co powiedział.

-Co? Chcecie uciekać? Nie mam mowy! Żaden porządny krasnolud nie opuści potyczki! Z chęcią sprałbym im te nieprzystojne gęby... Zresztą ich jest tylko dwóch... Nie zostawię was samych. Nie wątpię w wasze zdolności, ale ja także chcę mieć jakąś frajdę. Poczekajcie, pójdę mojego "kluseczka". Choć ostatnio tak często zakładam i zdejmuję pancerz, że robi się to już nudne... Odpuszczę ją sobie. - po czym pytającym wzorkiem spogląda na towarzyszy.

1. Jeśli zostają na dole i ci ludzie nie zaatakują go w tym momencie, to idzie do pokoju, bierze topór (nie zakłada pancerza) i schodzi na dół, możliwie najciszej, zatrzymując się na schodach i stara się przyswoić sobie sytuację.

2. Jeśli postanawiają iść do pokoju Karrisa to idzie już bez dalszej kłótni (trochę pozrzędzi) idzie ze wszystkimi.

Juz miala wychodzic, gdy krasnolud nagle zmienil zdanie spojrzala na niego pytajaco, po czym powiedziala:
-wiec wy sie zajmijcie ta dwojka, nie przepadam za bijatykami, wiec mi wybaczcie, ale jednak pojde sie rozejrzec.-po tych slowach odwraca sie i wychodzi z karczmy.

Lekko zdezorientowany sytuacją machnął ręką i skierował swe kroki za Looną mówiąc:
- Czekaj! Nie możesz sama iść...

Beriand wzruszył ramionami i rozejrzał się, starannie ukrywając emocje. Doprawdy głupcy... raz tu, raz tam.... z takim podejściem długo nie pożyjcie. A do Khelgara powiedział:
-Jeśli chcesz walczyć to proszę, ale będziesz sam. Ja idę sprawdzić czy Karris już wrócił.- po chwili namysłu dodał jednak-Ewentualnie mogę ci pomóc. Idziesz ze mną na górę?

- Czekaj! Nie możesz sama iść...

-martwisz sie o mnie? To miłe-usmiecha sie<czego jednak nie widac spod kaptura, jednak slychac w glosie.
-zatem chodzmy!-mowi stanowczo i wychodzi.

-Ech, tchórze... Nie obraźcie się, ale sam bym ich pokonał. A tak to biedny krasnolud nie będzie miał żadnej zabawy... To idziemy - po tych słowach podążył za Looną i Tribianem - A przy okazji, Beriandzie, myślisz, że pokonasz każdą przeciwność samą rozwagą?

Nie no, ja z nimi długo nie wytrzymam....
-Dobra dobra, w takim wypadku także idę z wami. Może przydadzą się jakieś czary....