Minęły święta... Zaczynamy coś poważniej działać?

No, u mnie święta trochę dłużej trwały, ale już jestem. W oparciu o to, co pisaliście tu w komentarzach, zaproponowałem zakończenie sceny Cwanego (w sesji). Jest ono jak najbardziej do zmiany, jeśli coś chcecie poprawić. Moim zdaniem zakończenie jest raczej złe dla Cwanego, więc kość czarna się należy. Ale to też możecie jeszcze kwestionować, jeśli chcecie.

Ugh... Miejmy nadzieję, że odtylna inseminacja smoka także zakończy się niepowodzeniem.

Sądzę, że do tej sceny można dodać jeszcze reakcję Kłykacza na takie a nie inne zakończenie. A to, że Schiele poszedł po drwa i miał pecha jest ok.

Dostałem raka odbytu, gdy przeczytałem zakończenie. :???:

Kłykacz rezygnuje oczywiście z próby skrytobójczego zamachu, gdy po powrocie nie zastaje Cwanego w dziupli.

A dostępny anus Skarbka właściwości miał takie same co Smoka, więc jeśli Smokojebcy kuźka nie zmieni się w zapalniczkę, to może kostka biała? :-D

Może być i tak, chociaż celem Cwanego było przespać się z własną żoną (nie wiedział, że jest to niemożliwe). Nie udało mu się to i na skutek biegu wydarzeń, pomimo że część napięcia udało się pewnie jakoś rozładować, odczuwa frustrację i niesmak. A że potencjalnie mógłby odczuwać jeszcze większy... no mógłby. Odkrycie kuśki przykładowo byłoby dla niego jeszcze gorsze, ale pomyślałem, że ten motyw ma potencjał i chociaż wyszło by zabawnie, to jednak nie chciałem odkrywać tajemnicy już w pierwszej scenie. Dla mnie może być i biała (tym bardziej, że i tak kości otrzymywane w akcie pierwszym przekazuje się od razu innemu graczowi).

Wygląda na to, że zakończenie sceny Cwanego zyskało aprobatę i mamy consensus. Biorę zatem z puli białą kość i przekazuję ją Ardelowi (zaraz zaktualizuję pierwszego posta i Poppleta). Kolej na Campo - zdecyduj, czy będziesz rozstawiał scenę dla swojej postaci, czy też pozostawisz to nam, żeby mieć ostatnie słowo przy jej zakończeniu.

Przypomnę z zasad o tworzeniu sceny:

Wolą mieć ostatnie słowo :-D

EDIT: Aha, chodziło mi o to, że mogli ciupciać się w backdoor, po ciemku bez jego odkrywania włochatej niespodziankowej trąbki.

Zrozumiałem, nadal wolę smoka. ;)

Możemy pociągnąć fabułę dalej bez przeskoków.

Cwany zniknął w czeluściach jaskiń. Schiele poszedł w las szukać chrustu. Skarbek położył się do drzemki przy ognisku. Kłykacz widzi to wszystko zza głazu i postanawia wykorzystać swoją szansę - wystarczy tyciutko, tyciuteńko przesunąć gałąź wystającą z płomieni, żeby zajęły się szaty Skarbka, albo koc, którym się nakrył...

Albo inaczej, skoro Cwany sobie poszedł, to Skarbek postanawia dogonić Schielego i poflirtować z nim. Czy go znajdzie w ciemnościach? A wszystko zza głazu widzi Kłykacz, który może zrobić jakiś ruch.

Albo jeszcze inaczej: Skarbek zaczyna się odmieniać, musi szybko łyknąć porcję eliksiru nim stanie się to za bardzo widoczne i ktoś zdąży odkryć jego prawdziwą naturę. Rozgląda się za swoim plecakiem aż odkrywa, że któryś z kompanów omyłkowo go zabrał, zostawiając swój.

Albo po prostu eliksir się gdzieś wyturał zza pazuchy (może podczas szamotaniny z Cwanym) i teraz trzeba go szybko znaleźć, uważając, żeby nie nadepnąć flakoniku.

Co sądzicie? Macie inne propozycje? Może jednak coś zupełnie z innej beczki, z innego czasu?

Mira prędzej czy później zobaczy co tu się wyprawia i zgarną nas za tą zoofilię i nekrofilię.
Znaczy się, dzema zgarną. :D

Wyróżniony fragment mi się podoba, bo mój heros ma w nim co robić. Natomiast jedynka byłaby okej, ale gdyby na miejscu Skarbka był tam Schiele, bo w zabiciu Skarbka Kłykacz interesu nie ma.

Ardel, a Ty co sądzisz? Może masz jakieś całkiem inne pomysły na scenę dla Skarbka?

Campo, Ty też możesz się przystosunkować, jeśli chcesz - wprawdzie decydować będziesz o zakończeniu, ale wpływ na rozstawienie też jak najbardziej masz.