Tristan nic nie mówił. Pozornie skupił się na herbacie. Jednak uważnie lustrował zarówno ich gospodaża jak i otoczenie.

Osobnik pilnujący spokoju pana burmistrza okazał się osobą niezbyt uczynną, na szczęście nie trzeba było używać żadnych argumentów by go przkonac do zmiany zdania.
Burmistrz z kolei ucieszył się z przybycia przedstawicieli OPM. Przedstawiona przez niego sprawa wydawała się prosta, ale pozory mogły mylić. Pozostawało poczekać na przesłuchanie wszystkich zainteresowanych osób, a potem wydać wyrok.
Oczywiście pod warunkiem, że zamknięci z mordercą świadkowie przeżyli.
Z zadawaniem pytań postanowił poczekać, aż Ladynowi skończą się pomysły.

Wyglądało na to, że Vermit nie był zbyt zachwycony poleceniem nowoprzybyłego. Przez chwilę zerkał to na burmistrza, to na Was, jak gdyby czekał aż ktoś zmieni zdanie. Burmistrz widząc niezdecydowanie Vermita, skinął tylko głową, jak gdyby potwierdzając polecenie. Podwładny Glejta w końcu wyszedł z pomieszczenia, pozwalając sobie na głośniejsze zamknięcie drzwi w ramach protestu.

-Więc drodzy Panowie, jak mogę Wam jeszcze pomóc? Rozumiem, że przesłuchanie to formalność ale nie jestem przekonany czy będę w stanie powiedzieć Wam coś więcej niż to co już rzekłem- pociągnął długi łyk herbaty z filiżanki.

- Proszę się nie martwić, Zakon kolczastej Róży jest przeszkolony w wydobywaniu prawdy na światło dzienne - powiedział Sir Ladyn. - Przepraszam, nie chciałem żeby zabrzmiało to tak złowieszczo. Proszę powiedzieć, jak oskarżony zabił ofiarę. To znaczy co pan konkretnie zobaczył? Czy akurat wbijał nóż, czy może nóż leżał na podłodze, gdzie były rany i ile? Co robili pozostali?

Seavel postanowił wtrącić się do rozmowy.


- Czy zabójca lub świadkowie powiedzieli - spytał - co było przyczyną zabójstwa? O co sie pokłócili? W końcu motyw w takim przypadku jest jednym z ważnych czynników - dodał. - Czy po dokonaniu zabójstwa morderca był spokojny, czy trzeba było go obezwładnić siłą? Czy od chwili wsadzenia do piwnicy któryś z tej trójki próbował się z panem skontaktować, panie burmistrzu? - zadał kolejne pytania.
- A, jeszcze jedno... gdzie są bagaże i rzeczy osobiste zatrzymanych? - dodał. - Musimy je obejrzeć.


Przez moment podejrzewał, że i w tej historii macza swe paluch ich znajomy kupiec, ale wolał nie dzielić się z nikim tym podejrzeniem. Przynajmniej na razie.

Mężczyzna poprawił się na fotelu biorąc kolejny łyk herbaty.

-Cóż, cała trójką wyglądała na mocno zszokowaną sytuacją, trudno się dziwić. Na całe szczęście nie musiałem być świadkiem samego mordu. Półorczy członek grupy miał ręce zbroczone krwią i mord w oczach, gdy wyszedłem ze swojego pokoju. Wyglądało na to, że przerażał nie tylko mnie ale i resztę swoich towarzyszy. Trudno mi powiedzieć co mogło go aż tak rozwścieczyć. Są dosyć młodzi, może poszło o jakąś sprawę miłosną czy porażki w podróży? Słyszałem już o zabójstwach za mniej. Jak wspomniałem musieliśmy go odprowadzić do klapy w asyście wideł ale na szczęście nie atakował mieszkańców. Nóż leżał już na podłodze pod jego stopami, bardzo blisko samych zwłok. Posłałem mojego podopiecznego by zwołał ludzi z wioski i tak sprawa się zakończyła.- Lekko drżąca dłoń mężczyzny, wywołała stukot łyżeczki o krawędź filiżanki.

-Wybaczcie, dalej jeszcze ta scena wywołuje we mnie spore emocje. Jak jeszcze mógłbym Wam pomóc? -

Cała sytuacja wydała się Seavelowi bardzo dziwna, niewiarygodna wprost, ale nie wypadało nie wierzyć burmistrzowi, chociaż niektóre zachowanie tego ostatniego zdały się magowi nieco dziwne. Na przykład trzymanie całej trójki w jednym miejscu.

- Ja już więcej pytań nie mam - powiedział - ale zanim zaczniemy rozmawiać z oskarżonym i jego towarzyszami chciałbym obejrzeć ich wszystkie rzeczy.
- I, oczywiście, narzędzie zbrodni - dodał.

Tristan również dołączył się do prośby Seavela i równiez chciał się przyjrzeć miejscu i narzędziom zbrodni.

- Moi towarzysze mają rację, na razie zakończmy przesłuchanie i skupmy się na dowodach - rzekł Sir Ladyn zapisując wszystko w notesie. - Wrócimy to tego za niedługą chwilę.

Glejt skinął głową, odstawiając herbatę.

-Vermit, przynieś proszę Panom narzędzie zbrodni i rzeczy oskarżonych- Skierował się w Waszą stronę - Będzie musiał wybrać się do domu kowala po to o co prosicie. Tymczasem raczcie się herbatą i ciastkami - Mówiąc to postawił przed Wami ceramiczny pojemnik z przykrywką. Odsłaniając ją, Waszym oczom ukazał się spory stos, suchych ciastek. Musiały być dosyć świeże, bo w pomieszczeniu szybko rozszedł się słodki zapach.

Minęła może godzina, gdy Vermit przyszedł do Was z zawiniętym tobołkiem i trzema plecakami. Postawił przedmioty obok Was.

-Proszę, to wszystko co mieli przy sobie. Pozwoliłem sobie nie ściągać z nich odzienia ale mam nadzieje, że to na razie nie będzie Wam potrzebne-żachnął

W tobołkach które obok Was postawił nie było niczego ponad standardowy osprzęt podróżników. Liny, manierki z wodą, cynowe naczynia, hubka i krzesiwo, koc. Jeśli zaś chodzi o oręż to do dyspozycji mieli wyłącznie noże. Jeden z nich został rozłożony przed Wami na ubrudzonej zaschniętą krwią ścierce.

-Tym go dźgnął. Nie jest to jakaś finezyjna broń, ale do zaszlachtowania towarzysza widać wystarczyło. Potrzeba Wam czegoś jeszcze?-głos mężczyzny nie przestawał być oschły i nieprzyjemny.

Burmistrz włączył się do rozmowy -To wszystko Vermit, w razie czego ponownie Cię zawołam. Tymczasem dajmy Panom spokojnie wykonywać ich pracę - Ponownie skierował się w Waszą stronę - Wszystkie przedmioty są do Waszej dyspozycji. Chętnie zobaczę jak pracują służby OPMu. Jeśli najdzie Was znużenie, również udostępnimy Wam izbę na potrzeby odpoczynku