- Ym... Nie? - Aiko przechylila głowę, patrząc na brata. Zaiste, był bardzo Hidekowy ostatnio.

Przebudzenie
Lochi dotknęła jego policzka, ale nagle Migmar poczuł, że się zapada w otchłań…
Obudził się po bardzo długim czasie, czując, że całe ciało go boli… Był ubrany w szpitalną koszulę. Jednak nie znajdował się w szpitalu, tylko w zimnym pokoiku na poddaszu, przywiązany do łóżka. Nad sobą zobaczył twarz starego Sępa lichwiarza.
- Witaj mój bezcenny przyjacielu. Jeden z moich ludzi znalazł cię na ulicy, przemokniętego i chłodniutkiego. Chciałem cię oddać władzy, ale uznałem, że Asami da mi więcej, a poza tym… godzinę temu północ wypowiedziała nam wojnę, więc masz dziesięć minut na ubranie się.

Tymczasem.
Ikki wysłuchawszy ich wieści powiedziała.
- Dureń, dureń bez serca. – powiedziała i dleciała.
Zaraz potem Asami i Awatar poleciły im wracać do domu.

Daichi
Gdy wracał do domu usłyszał od Rina
- Tato, Kazumi nam gotowała bo ją zaprosiliśmy…
- I jak Fuyu przyszła to wypytywała ją, czy długo się znacie… – powiedziała Kohaku z niewinną miną.
- A potem Kazumi powiedziała, że woli dziewczyny więc Fuyumi zaczęła opowiadać,że ma ładne kuzynki bliźniaczki…
Przed domem jednak zobaczyli Tsuruchi, która zapłakana powiedziała.
- Wojna… Napadli nas… Babcia dostała zawału i… – zaniosła się płaczem.

Aiko.
Hideki wracał razem z siostrą wyraźnie zadowolony. Gdy jednak wchodzili do domu, zobaczyli Enkh biegnącą w ich stronę.
- Aiko, pakuj się… Wojna! – zakrzyknęła.
- O nie, Eska nadchodzi! Chodźcie, musimy spakować się i Tobiego! – wrzasnął Hideki.

Daichi pożegnał się z rodziną pani Asami. Marzył już tylko o herbacie z dziećmi i śnie. Jakkolwiek by to brzydko zabrzmiało już po samym widoku Tsuruchi spodziewał się złych wieści. Nie spodziewał się tylko, że oto nadchodzi Chaos szczerząc jak najpaskudniej swoje zęby.
- Tsuruchi, a czy twoja babcia żyje? Czy jest w szpitalu? W każdym razie dzieci, pakujcie się. Same potrzebne rzeczy i prowiant.
-A Tobio? -spytał Rin.
- Zgarniemy go po drodze... Trzeba też sprawdzić co z Aiko i Hidekim.
-Po drodze dokąd? - spytała Kohaku.
- Jeśli będzie tak źle jak ostatnim razem to jak nic będzie ewakuacja miasta. Bliźniaki z tych co nie spalą miasta tylko dlatego, że je zaleją. W lepszej sytuacji za parę dni wrócimy, a w gorszej - jedziemy do Republic City, do wujków Shui'a i... Solniczki! Ten ostatni to za samego Tobia wisi nam przysługę. Kazumi pewnie nie ma dokąd iść. Może iść z nami jeśli pomoże nieść prowiant. Jakoś to będzie.
-FUYU!!! PAKUJ SIĘ!!! KAZUMI TY TEŻ!- Rin podskoczył niesiony własnym Tkaniem. Tym razem Daichi złapał syna kiedy zbliżał się do lądowania . - PALI SIĘ!!!
-Dobrze, dobrze Rin. Młodzieży, jakoś to będzie... Ostatnim razem też jakoś było. Spróbujemy też jakoś znaleźć Hasis. Trzymamy się razem i jakoś to będzie.

- Jak zwykle ma Pan dobrego nosa do interesów! Jestem tajnym agentem na usługach Pani Asami, uratowałem jej życie, pomogłem uratować Awatar Korre i rozbić Czarne Lustro a teraz mam do przekazania ważne informacje, ale aby je zdobyć musiałem sprzedać swoje ciało w jasyr bytom duchowym - Migmarowi Dorjee zebrało się na szczerość raczej dlatego, że nie miał sił kłamać ani grać, ledwo co miał siłę myśleć i mówić!

- Bliźnięta jednak wypowiedziały wojnę ? Nie dziwi mnie to w ogóle, a i jeszcze jedno nie jestem przestępcą, tylko działałem pod przykrywką, żeby uratować Awatar! Musiałem być wiarygodny niedługo zostanę uniewinniony... Czy Pan albo któreś z waszych ludzi może pomóc mi z ubraniem się i dostaniem się do Pani Asami, która z pewnością was wynagrodzi? Kręci mi się w głowie i język plącze przeklęte zmory - Poprosił nie mając w ogóle sił na brawado czy zwykłe gierki w udawanie macho.

Aiko wzięła parę głębszych oddechów. Miała ochotę panikować, ale co to da?

- Hideki, chodź, musimy się spakować. Ubrania, jedzenie, najpotrzebniejsze rzeczy - chwyciła brata za rękę i pomaszerowała w stronę własnego mieszkania - Enkh, możesz mi powiedzieć cokolwiek więcej? Czuję, że nie mam wszystkich danych - powiedziała do przyjaciółki.

Tsuruchi pokręciła tylko głową na pytanie o to, czy babcię. Wkrótce udało im się spakować, choć nie było łatwo. Fuyumi powiedziała, że jeśli pan Daichi opuszcza miasto to ona może się z nimi zabrać, bo mogą być represje wobec rodzin policjantów.
Enkh powiedziała Aiko, że kazano im wszystkim się zwolnić i zaczęto chować dokumenty. Była wściekła i miała już plan nie tylko rozpoczęcia wojny partyzanckiej, ale szturmu na lodowy pałac. Hideki co ciekawe miał przygotowany plan ewakuacji i zapasy.
Sęp zaśmiał się ponuro i paskudnie i powiedział, że już obgadał wszystko z Asami spakował Migmara.
Nocne latadełko, duch-przyjaciel Kohaku zawiadomił, że Asami i oczywiście jej potężny duuch kamerdyner Eloy wzywają… ich na dworzec.
Na dworcu czekał na nich pociąg wynajęty pociąg, który miał ich zabrać do miasta republiki… Dostali pieniądze i fałszywe dokumenty.

A gdzieś tam szła kobieta, chłonąć świat swym ukształtowanym umysłem. Dopiero uczyła się nowego świata. Owszem zmienił się on, ale nie aż tak bardzo jak jego mieszkańcy chcieliby wierzyć ludzie zawsze w końcu będą jed5nie ludźmi. Iskierkami w mroku. Uśmiechnęła się i było coś nieludzkiego w tym uśmiechu. To ciało może nie było najmłodsze, ale się nada. Było posłuszne.

A w kraju co zna jeno chłód rozpaczy i pożogę wojny Starzec zapytał Szafarkę.
- Więc czego szuka istota wierząca, że walczy za ludzkość, choć nikdy człowiekiem niebędąca. [/i]
- Śladów po pierwszym z grzechów tamtego świata… Po wielkich łowach…

Koniec księgi piątej.