Gallar

Myśleliśmy, że tego doweimy się od was. Pamiętam tylko że obudziliśmy się w związani w spalonej szopie. Udało nam się uwolnić...wybiegliśmy... później widzieliśm jakiegoś człoweika... otoczyli nas nieumarli... zjawiliście się wy.
Mówie to wszystko bardzo szybko. Staram się dokładnie wszystko sobie uporządkować w głowie jednak z powodu bólu i niedawnego spotkania z truposzami wydaje mi się to niemożliwe.

Stoję na uboczu, przyglądając się rozmowom. Po chwili podchodzę do elfa i kłaniam mu się w geście podzięki, po czym odzywam się cicho : Dziekuję. Uratowaliście nam życia. Jak możemy się odwdzięczyć?

Człowieka ?? Jak on wyglądał ?? Gdzie poszedł ?? - rozglądam się gwałtownie. Jesli nic nie widzę wzdycham:
Obawiam się, że nie ma obecnie bezpiecznego miejsca...

Wydaje się że najlepszym rozwiązanie byłoby oddalenie się z tego miejsca - powiedział elf kierując wzrok na wstające zombie.Ci co mogą iść niech idą ,inni niech wskakują na konia.
Na rozmowy czas będzie później.
Ruszył prężnym krokiem w stronę lasu

W końcu ktoś rozsądnie gada... powiedział bardziej do siebie niż reszty ocalałych. Jeszccze rzucił wzrokiem na wioskę, a raczej to co z niej zostało i ruszył na elfem. W jego obecości nie czuł już takiej adrenaliny jak wcześniej, powoli zaczynała ogaraniać go pierwsza fala zmęczenia, bólu, głodu i pragnienia. Wiedział, że nie podda się temu... Nie dopóki zza pleców będą go dochodzić jęki byłych mieszkańców wioski.

Elfka umieściła rannego wygodniej na koniu i ruszyła bez słowa za swoim towarzyszem, rozglądając sie jednak uważnie, na wypadek, gdyby pojawił się gdzieś osobnik, ktoremu serce bije jeszcze w piersiach.

Nietety ani elfka ,ani żaden z jej współtowarzyszy nie spotkali nikogo żywego.Co prawda dało się słyszeć przez jakiś czas jęki nieumarłych ,ale w miarę jak się oddalali stawały się coraz cichsze.Okolica wyglądała przepięknie - rozległe lasy otaczające drogę która się poruszali i wstające powoli słońce jakby odsuwało zmęczenie spowodowane poprzednimi wydarzeniami.
Dobrze byłoby skręcic w las, łatwiej zgubimy pościg.Jeżeli pójdziemy drogą jeszcze długo nie zrobimy jakiegoś postoju ani nie odpoczniemy.
Jakieś cztery godziny marszu stąd jest dolina pełna strumieni - myślę ,że uda nam się tam zgubic pościg -powiedział elf.

Chwila marszu w ciszy dała mu czas na ułożenie sobie 'jako tako' wydarzeń ostnich godzin (godziny ?). Macie coś do picia ? Spojrzał prosząco na elfów. Ja na prawde nie rozumiem skąd to się, znaczy jak to się stało, znaczy co i jak, no bo ja byłem sobie w ciepłym zameczku, kolacyjka... Ruda piękność - ale to pominął, i potem budzę się nagle chuj wie gdzie, chuj wie dlaczego i po co. Kurwa dorwe tego żartownisia co mnie tak załatwił. Dobrze, że wy byliście w pobliżu. Mówiąc to spojrzał w stronę długouchych. yhh dziękuję... za pomoc. Widać było, że te słowa nie przeszły mu łatwo przez gardło. A ktoś was wie coś więcej ode mnie na ten temat ? Elwood ?

Elfi mężczyzna odwiążał jakiś pakunek z konia i po chwili podał bukłak zimnej,orzeźwiającej wody.Wyraźnie czekał na opowieść reszty nieznajomych.