Garab

W środku "karawany" szedł ubrany w ciemnobrązowy płaszcz męszczyzna. Miał długie blond włosy. Jego kamienna twarz nie zdradzała uczuć. Na jego plecach był zawieszony długi kompozytowy łuk.

Hosse

Dołączył do karawany dopiero przed chwilą...jedzie na pstrokatym koniu.jego opalona cera była poorana bruzdami bulu.A szeroki kapelusz zasłaniał twarz, ubrandy był w kolorowe ale wypłowiałe od słońca poncho.z boku na pasie wisiał miecz. W ustach zuł wykałaczke.

Kirryk

Odwracam sie w strone towarzyszy-idziemy juz cala noc...juz swita, a pamietajmy, ze nie tak dawno temu ledwo co wyszlismy z zamieci snieznej...nie wiem jak wy, ale ja jestem za chwilowym postojem...zwlaszcza ze nasze walachy-wskazuje na konie-musza troche odpoczac...kto sie ze mna zgadza?-spogladam na urocza polefke i usmiecham sie-jesli sie teraz zatrzymamy rozpalimy ognisko...bedziemy mogli sie osuszyc po sniezycy i ogrzac

Venefica

Spogląda na Kirryka i na resztę drużyny. Zwalnia trochę, wyraźnie widać, że myśl o odpoczynku padła na poddatny grunt. Mimo to nie zatrzymuje się i nie odzywa. Zacisnęła tylko mocniej płaszcz i pociągnęła konia za uzdę.

Garab

-Może postój to nie jest taki głupi pomysł.- Staje w miejscu i czekam na ruch towarzyszy.

Kirryk

spogladam na pozostalych towarzyszy...usmiecham sie -swietnie! jesli pozostali sie zgodza to rozbijamy oboz...wiec?-spogladam na starca z kosturem

Venefica

Przystaje również
- Skoro nie macie nic przeciwko z chęcią odpocznę... Szczerze mówiąc jestem wyczerpana.

Hosse

- tak to dobry pomysł... az mi dupa ścierpła...a i przekąsić coś by można... - zatrzymuje konia

Wędrowcy zatrzymują się więc. Odpoczynek wszystkim krążył w myślach, ale gnani swym celem podążali niestrudzenie naprzód. Teraz mogli wreszcie rozprostować kości, wymasować obolałe kończyny, rozgrzać się przy ogniu, który wesoło buchnął w górę. Trzeba przyznać, że to miła odmiana od nieustającego marszu i przenikliwego zimna.
Venefica odciążyła swojego konia i pozwoliła mu swobodnie paść się nieopodal. Sama zwinęła się w kłębek przed ogniem i nakryła twarz kapturem. Chyba śpi...
Tymczasem południe przywitało wędrowców pełnym słońcem i bezchmurnym niebem. Tylko gdzieś za ich plecami, za pasmem gór, słychać huki, jak gdyby nieustające grzmoty...

Hosse

zrzuca sombrero na plecy. wyciąga kawał miesa zaczoł podgrzewać - chce ktoś?...własciwe to .. e nie wazne spytał... po posiłku wyciagnoł fajke nabił tytoniem i odpalił... wokoło zapachniało wisnią