Kednerka szybko porzuciła rozmowę z nowo poznanymi i z radosnym krzykiem podbiegła do człowieka, który sie przed chwilą pojawił
-Jak to zrobiłeś?- zapytała patrząc sie na niego z zachwytem - Super! Też bym chciała tak umieć. Jak sie nazywasz? Jesteś magiem? Nie, służysz bogu, to musisz być kapłanem. Ale magowie też służom bogom, no nie? Słyszałam historię o takim magu co był sługa boga... co prawda on był jakiś zły i potem zrobili mu jakąś krzywdę...- zakończyła cicho, zamyślając sie lekko. Po chwili znów spojrzała na mężczyznę. - A ja nazywam sie Ari, miło mi poznać!- wyciągnęła do niego rączkę.

Gabrielle spojrzała na...Ari, która podbiegła do mężczyzny. Uśmiechnęła się sama do siebie, zazdroszcząc tej małej tak wspaniałego dzieciństwa, którego niestety ona sama nie zaznała.
- Więc jak? - zwróciła się do towarzyszy. - Co z tymi pytaniami? Bo jeśli to nie jest sen, to chciałabym się stąd już wydostać.

-Zgadzam sie z tobą paniusiu, choć nie wiem czy chce trafić tam, gdzie ten ork. A jako ze nikt sie nie kwapi do zadawania pytań, ja zadam pierwsze.- Po tych słowach Graud zwraca sie do nowo przybyłego człowieka:
-Chciałbym wiedzieć czemu to Ja; albo jak wolicie My zostaliśmy wybrani do tej waszej boskiej misji. Nie to żebym gardził nagroda ale cosik mi tu śmierdzi. A jak mówi stare powiedzonko 'nie wkładaj reki za pazuchę strażnika'. Więc?

"Człowek" trochę rozbawionym głosem, w którym była nutka ironi
-Myślałem, że wy chociaż o to nie zapytacie, ale o ile dobrze mi o was opowiedziano mogłem się spodziewać. Znamy wasze zachowanie, dlatego dobraliśmy was spośród setek podobnych wam istnień. Ah, zapomniałbym, nie musiałem wam tego mówić, lecz jest to sfera przeznaczona dla bytów boskich, więc wy jako śmiertelnicy nie najlepiej będziecie się tu czuli po pewnym czasie.
Ostatnie słowa uświadomiły wam iż czujecie pewne osłabienie. Przestrzeń wokół was też wydawała się jeszcze bardziej rozmyta.

Dokładnie studiuje nowo przybyłą istotę.

No dobrze więc zadam drugie pytanie, wspomniałeś o nagrodzie, czego możemy oczekiwać jeśli nam się powiedzie, lub nie...

-Jeżeli wam się powiedzie będziecie mieli do wyboru dwa rodzaje wynagrodzenia. Pierwszym z nich, będzie otrzymanie ogromnych dóbr materialnych. Pieniądze nigdy wam się nie skończą i osiągniecie bardzo wysoki status wśród swoich. Drugim wyjściem będzie otrzymanie cząstki boskiej mocy. Oczywiście umiarkowanej, lecz i tak potężnej. Jakie jest ostatnie wasze pytanie?

Gruad podchodzi do wysłannika mocy i rzecze tymi słowy: -Zaraz zaraz. Odpowiedziałeś tylko na część pytania uszatego. Teraz powiedz co będzie jeśli sie nam nie powiedzie? Zwykła śmierć jest końcem każdej istoty, ale wolałbym wiedzieć czy nie czeka nas coś gorszego niż śmierć.

Istota widząc uwagę w sprawie swego wyjaśnienia uśmiechnęła się lecz jej oczy nie wyrażały tegoż uczucia.
-Macie szczęście, że nie jestem zły. Inaczej byście mieli już trzy pytania zużyte. Skoro jednak tak ci na tym zależy to wytłumaczę. Jeżeli umrzecie, połączycie się z Mocą najbardzie odpowiadającą waszemu charakterowi, tracąc przy tym świadomość.
Powoli z jego twarzy znikł uśmieszek i pojawiło się znudzenie. Bezkształtna przestrzeń stwała się coraz bardziej "obca" przybyszom.

Gabrielle zaczynała być coraz bardziej znudzona tą całą sytuacją. Westchnęła teatralnie, po czym stwierdziła, że nie będzie się wtrącać w rozmowę z mężczyzną. Chciała jak najszybciej się stamtąd wydostać, obudzić się, ponieważ nadal uważała, że jest to jeden z jej głupich snów. Założyła kosmyk włosów za ucho, po czym poprawiła gorset, aby uwydatnić pewne kształty.

Człowiek zaczął okazywać coraz większe znudzenie całą to sprawą. Widocznie nie przejmował się zbytnio tym, że wy przed chwilą pozornie bezpieczni, traficie do nieznanego miejsca. W końcu spojrzał w waszą stronę.
-Jak pamiętacie powiedziałem iż wystarczą dwa słowa aby się stąd wydostać. Chyba nawet nie ma sesnu ukrywać, że ta przestrzeń jest przystosowana głównie dla istot boskich. Dlatego możecie niedługo poczuć osłabienie. Taka moc nie jest dla zwykłych śmiertelników.
Ostatnim zdaniem jakby chciał podkreślić, to że jest w położeniu o wiele lepszym od waszego.