[Sesja]Zaginione opowieści
 

Dociera do was zimne powietrze.Pod wpływem tego budzicie się.
Zaskoczeni rozglądacie się w ciemnościach.Po chwili wasze oczy zaczynają widzieć jaskinię i wyjście z niej.Zaraz obok zauważacie tunel wydrążony w kierunku zachodnim.Przerażeni stwierdzacie,że wasze zbroje i bronie zniknęły.
Macie na sobie tylko stare ciuchy.Postanawiacie znaleść swoją drogę do pobliskiego miasta.
(Sami wybieracie drogę którą chcecie iść.Albo do wyjścia albo na zachód)

(i co dalej? Nawet nie pokusiłeś się o to aby coś więcej opisać. Czy podjąłeś tą decyzję, że idziemy czy jak?
Napisałbym to w komentarzach tylko, że ich nie ma)

-Co jest?? Gdzie moje szaty??- Rozgląda sie i zauważa trójkę elfów. -Witajcie przyjaciele. – Wybiera drogę do wyjścia. -Chyba powinniśmy stąd wyjść, tunelami nie znajdziemy miasta. Spojrzał nieśmiało na piękna elfkę.

Lirael
Elfka rozgląda się wyraźnie zdezorientowana. Zauważa spojrzenie elfa.
-Masz rację. Musimy wyjść z jaskinii.-Na myśl o podróży przez tunele zadrżała lekko.
Lirael stara się przypomnieć kilka przydatnych zaklęć i wychodzi za elfem.

Speszył się trochę i potknął się o kamień, lecz natychmiast wstał i się zaczerwienił. -Serafin co ty robisz? Wyszyłeś na ofiarę losu. - pomyślał tylko.

Lirael
Patrzy na Serafina z ponurym uśmiechem.
-Patrz pod nogi. To może uratować ci życie.-powiedziała spokojnie.

-He.. tak, głupi jestem – :cso: uśmiechną się do elfi, obrócił się od niej i stuknął sie w czoło po czym zaczerwienił sie jeszcze raz.

LIRAEL i SERAFIN
W połowie drogi znajdujecie ciało żołnierza z mieczem wbitym w serce.Ma on na sobie starą zbroję wskazującą,że bitwa odbyła się dawno.

Jego zdolności nekromanckie były ukrywane przed inni. Przełożony zabraniał mu pokazywać swe zdolności na oczach wszystkich w obawie przed zgorszeniem. Teraz jednak sam był sobie dowódcą. Podszedł do zmarłego.
-Pozwolicie?
Po czym przystąpił do rytuału ożywiania. Starał się wydrzeć z jego martwej pamięci jak najwięcej. Musieli się czegoś dowiedzieć.

Kiedy nekromanta odprawiał swoje rytuały Serafin zabrał z żołnierza zbroje i miecz. -Nawet nie złe cacko choć stare i nie można je porównywać do moich.