Diana
Kobieta siedziała cicho gdy inni się przedstawiali. Kiedy w końcu wszyscy podali swe imiona, Diana powiedziała:
-Nazywam się Diana i jestem Łowcą Nagród...
Kiedy usłyszała Twi'leka rozprostowała kostki rąk i spytała się innych:
-Kto chce wziąć udział w tych zawodach ze mną w drużynie?

- Niestety ja nie. Ktoś musi być w pogotowiu gdy ta grupa się pojawi.- Rex znów położył dłoń na rękojeści miecza.- Kłopoty to moja specjalność.

- Eee... Ja się na to nie pisze - odparł milczący dotąd Alleshar.
Pogładził dłonią jeden ze swoich mieczy świetlnych.
- Wole chronić grupe niż bawić się w jakieś zakłady. Moge się przydać jeżeli ktoś zostanie ranny. Niestety Agallionie, na mnie nie możesz liczyć. Już za dużo w życiu zaryzykowałem... i za dużo straciłem...

Znudzony Alleshar wyłożył nogi na stole i zaczał wygwizdywać jakąś piosenke.

- Ja i eee... on... no jak się nazywa... zresztą nieważne, zostaniemy chronić drużne - dodał Alleshar parząc się na swojego kompana Rex'a

Mark Silwin (niech będzie, zmieńmy to nazwisko) lubił kiedy rzeczy układały się po jego myśli. Uśmiechnął się wesoło do Diany.
- Wygląda na to, że jesteśmy na siebie skazani, moja piękna - po czym zwrócił się to do reszty grupy:
- Możecie na nas stawiać. Sam to zrobię, jak tylko się zapiszemy. Pozwolisz? - wstał odwracając się w stronę koleżanki po fachu i zapraszającym gestem wskazał jej drogę w kierunku, gdzie przyjmowano zapisy. - A tak przy okazji, to po co mamy się pchać w środek zawodów zamiast pilnować kasy? Chyba nie myślisz, że szajka się ukryje między zawodnikami? Czekaj, nie odpowiadaj, oczywiście, że tak myślisz. Ja nie, ale w zawodach i tak miałem wziąć udział. A ty się przygotuj do opowiedzenia o naszych zyskach z całego przedsięwziącia - po tych słowach podniósł swoją elegancką torbę i ruszył w kierunku baru.

Diana
Posłała uśmiech Markowi i ruszyła za nim. Kiedy szła jej buty cicho stukały. Kobieta sięgnęła za pas, żeby upewnić się że jej blaster wciąż tam jest. Podeszła do barmana i spytała się miłym głosem:
-Można się jeszcze zapisać?

Barman spojrzał na Marka z obrzydzeniem, lecz gdy ujrzał Dianę oniemiał. Po chwili wskazał tylne wyjście z kantyny.
- TO tam... - wybełkotał.


Przy stole chwila milczenia została przerwana przez Agaillona.
- Co mówiłeś Rex? - Gdy Jedi powtórzył pytanie pytanie Twi'Lek odpowiedział. - Nowa Republika ma dużo takich schowków... najczęściej przygotowywane są starannie, tak aby nikt o nich nie wiedział. Albo ktoś szpieguje ich, albo jest przeciek. - Nagle coś zabrzęczało w jego kieszeni. Wyjął mały komputer. Po chwili uśmiechnął się tryumfalnie.
- Nie skradli jednego z kryształów! - puścił w obieg komputer. Widniał na nim obrazek z encyklopedii.

Bondar to kryształ, który wydobywa się z asteroid krążących na dalekich obrzeżach układu Alderaan. Zamontowany w mieczu świetlnym wytwarza on migoczące ostrze, które pulsuje podczas zadawania ciosu, uwalniając część swojej energii do organizmu przeciwnika i ogłuszając go.
- Może byśmy wystawili to na wabia?

Mark nie przejął się specjalnie spojrzeniem barmana, był przyzwyczajony do niechętnych spojrzeń, z czasów kiedy jeszcze był Twitchem Krzywy Ryj - Sam chciałbyś tak wyglądać, zadrośniku paskudny. Ale wystarczyło by ci powiedzieć coś, co chcesz usłyszeć albo zabrzęczeć paroma kredytami i od razu byśmy byli Jaśnie Państwo, a nie Piękna i Jakiś Frajer.
Jego uśmiech jeszcze się rozszerzył na widok oniemiałej miny i drobnych kropelek potu, które wystąpiły na czoło nieszczęsnika kiedy skierował wzrok na "Piosenkarkę".
- Wiec chodźmy, nagroda sama do nas nie przyjdzie - skierowali się do wskazanych im drzwi.

Ładne cacko.-mruknął Rex do Agaillona.-Musi być sporo warte, a tak przy okazji....-zwrócił się do Alleshara.-Tych dwoje wyraźnie na siebie leci nieprawdaż?

Shan-ka

Rozejrzałem się dookoła. „Sporo tu się dzieje.” Nic nie mówiłem. Jedni towarzysze przedstawiali się, inni milczeli tak jak ja. „Zawodowcy. Ważny czyn, a nie słowa.” Kilka osób się rozeszło. Ktoś w końcu zadał najważniejsze pytanie, jaki zarobek. „O! Coś w końcu ciekawego. Jeszcze niech tylko powiedzą kogo zabić i dzień szczęśliwym będzie.” – Tak, jaki zyssssk. – metaliczny głos wydobył się z syntezatora Shan-ka.

Diana
Kobieta obrzuciła barmana słodkim spojrzeniem i ruszyła w stronę drzwi które wskazał. Po drodze związała włosy w kucyk.