-Sejczas, sejczas gaspażowie Lachi. Sidziet pri stołu ja sejczas podati piwo i miso.

Gospodarz prowadzi was do stołu, zwolnionego przez wyrzuconych chamów. Stół jest trochę brudny ale czujecie, że lepsze to niż nic. Kilku Moskwiczów, siedzących obok i wyglądających dość groźnie bacznie się wam przygląda.

-Dla mnie miodu ino szybko bo długo czekać nie zamierzam!- Zakrzyknął Gytis. Zwalił się na siedzisko, popatrzył na łupiących na nich Moskwiczów i spytał:
-o co chodzi waszmością, mam coś na wąsach?

Moskwicze nie odpowiedzieli. Odchrząknęli tylko i wrócili do jadła.

Jan zasiadł za stołem, ale ukradkiem wciąż spogląda na karczemne drzwi próbując dostrzec w nich Witalija. Wciąż myśli jednak o tym kiedy szubrawiec karczmarz przyniesie piwo i na ile będzie rozwodnione.

Karczmarz podchodzi do was niosąc duży talerz z mięsiwem a jego pomocnica o wydatnym biuście niesie duży garniec piwa i kufle metalowe. Kładą wszystko na stole przed wami. Karczmarz domaga się jednak zapłaty.

- Dobru gaspażowie, daliwy byście talara drobnego za mięsiwa te. Maja korczmu biedna i ditje moje gołodują.

- Maszże tu talara lekkiego i lepiej dla Ciebie bratku by piwo i mięsiwa dobre były! No, waszmościowie, teraz tylko na naszego brata czekamy. A skoro tak to nunc est bibendum!

Jan podniósł duży kufel, napewnił go po brzeg piwem po czym duszkiem wypił złoty trunek. Rusini nie znają się na nim, więc przedny to on nie był, ale ujdzie. Karczmarz uszu przez niego nie straci.

Witalij odczekawszy chwilę wszedł do karczmy. Rozejrzał się dookoła szukając do kogo mógłby się dosiąść.

Karczma jest bardzo zatłoczona i masz duży wybór. Możesz dosiąść się do którejś z licznych grup Moskwiczów, kilku Tatarów, Kozaków albo do groźnie wyglądającego samotnika siedzącego w kącie sali.

Rozglądam się dookoła siebie chcąc dobrze przyjrzeć się otoczeniu i wszelkim możliwym niebezpieczeństwom. Spostrzegam groźnie wyglądającego samotnika. Decyduję się podejść właśnie do niego. Staram się w miarę możliwości wyglądać jak kozacki najemnik, który podróżuje po okolicy grabiąc i rabując podróżnych.

- Dobri deń, prijatjelu. Mogu ja sjest do was?

Nie ruszając się z miejsca, pochłaniał kawałek mięsiwa. Z dłonią na rękojeści pistoletu, przyglądał się jednocześnie Witalijowi. W razie czego chciał mu pomóc.