No to nie ma co się męczyć. A szkoda, że nie uda się zakończyć.
Nie ma co wegetować.

Dzięki Wszystkim za wspólną grę :-) Mam nadzieję, że się spotkamy w innych sesjach.

Ps. Ja bym do archiwum poprosił o przeniesienie.

Wielka szkoda, bo sesja naprawdę wciągająca i przyjemna...
Dziękuję współgraczom, a w szczególności MG ;)

Zakończenie sesji wylądowało.

Gveir jeszcze raz dzięki że tyle z nami wytrzymałeś, wielka szkoda że sił Ci jednak zabrakło...

Życie mnie pokonało. Wszystkie plany się sypią, nie mogę znaleźć pracy. Jestem silnym człowiekiem, o stalowym charakterze, ale nawet blacha ma swoją wytrzymałość i człowiek klęka, gdy wszystko w niego napierdala. W takich czasach żyjemy, że bez pracy jesteś nikim.

Dzięki za wspólną grę i zakończenie sesji w dobrym stylu.
Nie ma co rozpaczać, przed nami jeszcze kawał życia, jeszcze pewnie się zdołamy spotkać na innych sesjach.
Gveir, idź naprzód, szukaj i nie przejmuj się porażkami. Czasy mamy jakie mamy, ale jesteśmy jeszcze młodzi i mamy chłonne umysły.
Aby wejść wysoko trzeba najpierw pokonać niższe szczeble... nie wolno Ci tylko na nich pozostawać!

Wiecie, Panowie, nie lubię się żalić, czy narzekać, bo to typowo kobiecy sport. Fakt jest taki, że jak kiedyś mówiłem z SG mnie odrzucili po testach psychologicznych, z wojska sam odszedłem, teraz odrzucili mnie z Policji, również po testach psychologicznych. Nie mam 20 lat, nie jestem świeżo po maturze, bo wtedy machnąłbym łapą i próbował w innych służbach, bądź mógłbym inaczej urządzać swoje życie, ale ja mam 25, zaraz 26 lat. Skończyłem studia, po których walczyłem o pracę w zawodzie, ale się poddałem. Wysyłałem CV w wiele miejsc, nawet w Media Markt czy Saturnie mnie nie chcą, w Levisie pracowałem dawniej, też zero odzewu. Kolega z dzieciństwa kończył na naszej Alma Mater identyczny kierunek. Dopiero po roku znalazł pracę na infolinii jakieś firmy windykacyjnej chyba, ale popadł w depresje. Rzucił się, gieroj, na informatykę ale ledwo co dźwiga ten kierunek, bo nie jest łatwo. Nawciskano nam kitów. W Policji nie wyszło, miałem skierowanie z UP na staż do Kancelarii PRM, ale dzwonię i wszystko zajęte. Staż w WKU? Telefonów nie odbierają. Razem z ojcem złożyliśmy dokumenty na stanowisko pracowników cywilnych MONu. Ojca przyjęli (co nie dziwne), a mnie nie. Dlaczego? Bo jestem zbyt wykształcony.
Nic tylko kurwa pierdolnąć się w katafalk, bo się żyć odechciewa.

Oczywiście, że jesteśmy z pokolenia, które oszukano.
Pokolenie naszych rodziców było w czasach kiedy studia = dobra fucha.
Dzisiaj nie liczy się już papier, a rzutkość, zawziętość i zdolność włażenia w cztery litery.
Też miałem problem z dostaniem pracy. Praktyki? Proszę bardzo, ale bez hajsu. Staż? Dało radę, ale i tak trzeba było wspomagać się zasiłkiem z domu.
Umowa o pracę?
O przepraszamy, nie mamy miejsc, nie wiem kiedy się zwolni itd itp.
Dziadowo... plus na śmieciówce to bym w stolicy egzystował, a nie żył.
Dlatego wróciłem do swojej rodzinnej mieściny, dorwałem tutaj pracę w niedużej firmie i wykorzystuję każdą okazję, aby jeździć na szkolenia, uczę się języka, chodzę na siłkę i pomagam rodzicom... Ogólnie mam teraz stabilnie, ale szykuję się na moment, kiedy znów będzie trzeba wybyć z rodzinnego gniazda.
Czy robię coś zgodnego z wykształceniem?
Trochę tak, trochę nie, ale staż pracy leci.
Branża w którą celowałem? Nie bardzo, ale dość prestiżowa, aby potem zahaczyć coś lepszego.

Pomyśl w czym ci wykształcenie dało obeznanie. Nie musisz celować bezpośrednio w to co było dedykowane. Nie podejmuj też czegoś do czego musiałbyś się zmuszać.

Nie jest łatwo.

Ale chyba nie masz zamiaru dać się wygryźć jakimś leszczom w ciasnych spodniach i pedziowym ubraniu?